De vlam slaat al snel in de pan dankzij The Fuel. De band bestaat nog niet zo lang, maar met ervaren muzikanten en een dijk van een zanger (pas 23) achter de microfoon gaan we zeker meer van deze gasten horen. Zo moet Eddie Vedder zich dus gevoeld hebben toen hij in kleine keetjes de sterren van de hemel zong. Wat een groove heerst er bovendien op het podium, waarin de bas even prominent aanwezig is als de gitaar. De bassist houdt zijn ogen dichtgeknepen terwijl hij zijn vier snaren bespeelt. Misschien bang dat de kracht van zijn baslijnen voor enige ravage zorgt. Wanneer hij ook nog eens gaat meezingen, krijgen we een soort van Temple of the Dog feeling. Mooi man. Het wachten op de band werd al beloond met Cream’s White Room. ‘Krijg het sein dat we moeten beginnen!’ Vintage versterkers versieren het podium. De hardrock drijft heerlijk in de jaren ‘70 met grunge invloeden van Audioslave en Black Stone Cherry. In dezelfde mojo varend als Navarone.
Na 46 tuinfeesten is eerste indoor editie in Sliedrecht een succes
The Fuel vlamt, Fleddy Melculy en Donnie zetten Elektra onder hoogspanning
Twee van de dit jaar meest excentrieke acts uit de Lage Landen: Fleddy Melculy en Donnie maakten van Elektra’s eerste indoor tuinfeestje zonder twijfel een succes. Het uitermate gezellige rockcafé in Sliedrecht waar posters van AC/DC en Tool pronken en vaderlandse rockhelden Peter Pan Speedrock en Vanderbuyst graag geziene gasten waren, houdt al 46 jaar in de zomer een tuinfeest. De eerste winterse indoor editie werd afgelopen weekend gehouden.
Songs met belangrijke boodschappen als vrijheid en revolutie werken natuurlijk altijd. ‘Wat staan jullie ver weg!?’ De meesten blijven inderdaad dicht bij de bar. Hoe meer de zanger zijn best doet en de hoge tonen uit zijn tenen haalt, hoe straffer zijn stem begint te klinken. Wat een tour de force! Wat een swag straalt er van hem af. ‘Zijn er mensen die van blues houden?’ De vibe vloeit door de muziek met het brandend hart op de juiste plek. Soms gaat de zanger even opzij zodat de drie muzikanten even een lekkere jam inzetten, maar nooit te lang. ‘Gimme fuel, gimme fire!’ De meeste tracks komen van de ep ‘Add Fire to the Fuel’, maar een volwaardig album is in de maak. Een volgende bak distortion volgt in de trein naar ‘Better Times’. ‘Next Time’ krijgt zelfs een vleugje Rush mee. Tempo blijft hoog maar dan is het opeens over. Tijdsgebrek. Jammer, al heeft de band in drie kwartiertjes een stevige indruk achtergelaten.
Met serieuze blikken komt de band van Fleddy Melculy vervolgens het podium oplopen. De Belgen trappen vooral lol, maar de aanpak blijft wel professioneel. Tijdens het soundchecken plagen de mannen met een stukje Feestje in Uw Huisje om de kelen even te smeren. De rookmachine krijgt nog een laatste testbeurt. Dan komt de enige echte Fleddy Melculy aanlopen. Waar The Fuel als inleiding koos voor rocklegendes Eric Clapton, Ginger Baker en Jack Bruce knalt bij de entree genadeloos de spandex glam van Steel Panther door de boxen. Humor is bij de Vlamingen van net zo’n groot belang als bij de LA rockers. Een vette knipoog naar de bloedserieuze metal bands. Muzikaal vlammen ze echter even hard als hun metal broeders. ‘Het gaat niet goed met metal, hier heb je verse superkrachten Fleddy!’ Na een onheilspellende intro en een goed gesprek met overleden gitaaricoon Dimebag Darrell, de god van Helgië, stellen ze zelf de vraag waarom ze überhaupt van belang zijn. In Helgië is er namelijk geen plek voor nepperij. Patsers met dikke BMW's, metalshirts van de H&M en wannabe vegetariërs moeten ze niet.
Ondanks de dagelijkse strubbelingen blijft er altijd één ding hoog op Fleddy's agenda staan. Een feestje in uw huisje! Nederland moet er momenteel ook aan geloven tijdens de Helland tour. We hebben al heel wat gehoord over de tombola of te wel loterij en de chicken moshpit. Maar zien is geloven, of telt voelen ook? De bassist, tevens broer van Fleddy, met een soort Slipknot masker vraagt even voor de gein of er nog een zware moshpit breakdown komt. Uiteraard met een wilde circlepit als gevolg, eentje die voorlopig niet meer lijkt te stoppen. Enkel voor de ingelaste pauzes. ‘Er zijn te weinig pauzes tijdens metal concerten!’, deelt Fleddy mee. Meer momenten om bier te halen dus. Het alcoholpercentage ligt ondertussen aardig hoog in het gezellige Elektra waar jong en oud geniet. Sommige voorbijgangers hoor je al spreken over een van de beste Elektra acts van de laatste jaren. Daar is niks aan gelogen. ’Het is wat het is yooo!’ Wat een brute kracht zien we bij Fleddy Melculy. ‘Kom wat dichter, we bijten niet… hard’. Een volgende breakdown breekt aan waarna het andermaal pompen is met die gitaren. Rake riffs en venijnige woorden met een boodschap.
Een evaluatieformulier schijnt na de show verkrijgbaar te zijn, maar de band verdient niets dan lof. Begonnen als grap over een t-shirt van Metallica, nu tien maanden verder ziet de toekomst er rooskleurig uit. Eurosonic begin volgend jaar en in april een eigen Fleddypalooza op paasmaandag nondeju! De band bedankt iedereen dan ook oprecht voordat de gitaren weer door Elektra gieren. Soms emotioneel zoals in Dik Meisje, maar meestal hartverscheurend hard. Even een covertje van hardcore meesters Hatebreed en tot slot Metallica. ‘’Ze moeten het in Rotterdam kunnen horen!’’ Lijkt goed gelukt, want 4 maart speelt de band op de vierde editie van Scumbash.
Snel wordt er afgebouwd want Maradonnie het fenomeen loopt al te ijsberen. De hele avond hangt er al een lekkere frietlucht in Elektra, daar zullen vast wel wat bami schijven tussen zitten. Donnie is immers een connaisseur van de krokante snack. En ja hoor, daar komt een van de jongens uit de posse van Donnie met een oranje gefrituurd hapje. De Amsterdamse rapper lijkt zelf al aardig van de wereld. Hoeft niets uit te maken, zo hebben we Vjèze Fur al vaker onder invloed aan het werk gezien. Het brengt de nodige humor met zich mee. Vooral wanneer Donnie gaat soundchecken, ouwe! Elk zinnetje rijmt en krijgt een Amsterdamse ‘ouwe’ mee. Beetje lachen met de Elektra medewerkers. ‘Hij had al lang moeten beginnen’, vertelt Chris Both, de programmeur van Elektra. Hij heeft Donnie ten slotte weten te strikken, via Instagram nota bene. Langzaamaan beginnen de beats te klinken en lijken ze er klaar voor. ‘We gaan ervooooor!’
Donnie staat erbij met een dubbele vodka maar weet zijn grappige lijnen nog aardig te brengen. ‘Wubbo Ockels’ neemt ons gelijk mee, spacen met mokkels en een klein beetje wokkels. De mannequin van de rapgame heeft in slechts twee jaar heel wat potentiële hits uitgebracht maar het balletje lijkt nu pas te rollen. Na twee opvallende shows op Lowlands en in Paradiso, is de buzz zich aardig aan het verspreiden. Singles als ‘Batras’ en ‘Brakka van Balmain’ doen voorzichtig de rest. Volgend jaar in maart start de clubtour pas maar vanavond staat de Amsterdammer al in Sliedrecht voor een gelukkig gezelschap. Wat een belevenis. ‘Eerste keer Rotterdam! Sliedrecht ligt dichtbij genoeg.’ De mannelijke Miss Montreal weet nog waar hij is en begint met enkele fijne tracks van ‘Loei Ordinair’ zoals ‘Balenciagas’ en ‘Young Boeren Fluitjes’.
’What a time to be alive, what a time to eat a bami schijf.’ Bonustrack en van Barneveld ode ‘Mentaal’ volgt snel. ‘Hoe laat is het?’ Ik en enkele andere wiggers staan dan al mee op het podium te dansen met nieuwe single ‘Kwart voor Monnie’. Vullen we een beetje de leegte van Willie Wartaal, gastrapper en collega van Donnie. Beiden zitten immers op het Bas Bron label Magnetron. De meerderheid van het oeuvre heeft dan ook de duidelijke elektro funk die we kennen van de Jeugd van Tegenwoordig. Als de meerderheid weer van het podium gebonjourd is, blijft een van de jongens hangen. Pieter met prompt een microfoon in de hand, rapt een nummertje mee. ‘We komen mentaal, we komen met taal!’ Donnie en Pieter vullen elkaar goed aan maar Def P de Tweede wil meer. Donnie echter niet en houdt het even voor bekeken. Stijgt de alcohol naar zijn hoofd? We zitten net in een lekkere flow. ‘Ja, dat is mooi, mooi, mooi man.’, klonk het nog. Een van de beatmakers vindt dat we even ons best moeten doen. Misschien brengt hij dan nog wel een nummertje. En ja hoor even later slentert de rapper weer over het podium. Alle verzoekjes ten spijt komt er van album ‘Mannelogie’ nog het nummertje ‘Pleinvrees’. De gitaar gaat weer even van stal. Dit brengt zeker meerwaarde met zich mee, maar helaas krijgen we niet de intieme titeltrack van ‘Mannelogie’. Na drie kwartiertjes is het mooi geweest, al feesten de aanwezigen rustig verder.
Benieuwd hoe een nuchtere Donnie klinkt. Moeten wij ‘Rotterdammers’ nog even op wachten. Twee maart wordt hij pas verwacht in Rotown. Vanavond was de Nederlandse Post Malone met een missend chromosoom een meer dan prima afsluiter maar na twaalven hield hij vooral een showtje voor zichzelf. Waar we met zijn allen enorm van hebben genoten. Zonder twijfel! Leipie van het Plein komt er wel. Tot volgend jaar.