Met een handvol EP's, twee albums en een live plaat op zak heeft Rachel in enkele jaren al een aardig ouvre opgebouwd. Vandaag komt ze haar nieuwste plaat 'Tied to the moon' promoten. Een plaat waarop ze op momenten een wat steviger geluid laat horen dan op debuut 'Under Mountains'. Toch is ook het dromerige gelukkig gebleven.

Maar eerst mag Tom Terrell het inmiddels, met mensen, volgestroomde schip opwarmen. Met een weinig origineel maar niet minder enthousiast "how are you doing, I'm doing great" begint hij voortvarend. "I'm on a pirate ship and I've got some sea shanties, pirate songs and murder ballads for you", vervolgd hij. Gewapend met gitaar speelt hij inderdaad een pirate song gevolgd door een murder ballad. Fijne sfeervolle americana met country en folk invloeden. Al snel roept hij Rachel Sermanni erbij die vervolgens het grootste deel van zijn liedjes met hem meezingt. Tom is een sympathieke kerel uit Canada met wel erg veel liedjes van anderen op zijn setlist. Zijn eigen liedjes zijn daarbij instrumentaal wat kaal en bevatten weinig dynamiek. Prima voorprogramma, maar ook niet meer dan dat.

Veel om om te bouwen is er niet en het duurt dan ook niet lang voordat Rachel Sermanni het podium op loopt. Met Lay-O pakt ze het publiek direct bij de strot. Met haar wat hese maar prachtige stemgeluid en eenvoudige gitaarwerk is de aandacht gevestigd en wordt niet meer losgelaten. Al snel neemt Jenn plaats achter de toetsen en kruipt Tom Terrell achter de drums voor een breder instrumentarium.

Regelmatig kondigt ze haar liedjes in gebrekkig Nederlands aan, bijvoorbeeld bij Sleep; "dit is voor de maan, ik hou van slapen". Aandoenlijk en schattig. Gedoseerd vertelt ze tussendoor wat verhaaltjes. Zoals over haar unieke drumkit die iemand uit Amsterdam speciaal voor haar heeft gemaakt.

En ze heeft dus echt iets met Rotterdam. Zo vertelde ze over de laatste keer in Rotterdam, een half jaar geleden. Voor vier nachtjes zou ze naar Rotterdam komen en spelen tijdens de intieme keldersessies. Het werden twee weken waarin naast het concert ook een videoclip werd opgenomen en alle artwork voor de nieuwe plaat werd getekend. "I met some interesting people in the school where we stayed".

Op het podium zet de schotse een prima mix neer van kleine intieme liedjes en het licht rauwere en steviger werk van haar nieuwe plaat. En vooral daarin vormt het drumwerk van Tom een grote toegevoegde waarde. Met als uitschieter This Love dat met de steeds repeterende drums bijna een hypnotiserend werkt. Terwijl bij de kleinere liedjes het Jennifer Austin is die met haar pianospel de liedjes net wat meer body geeft. Maar het is de indrukwekkende stem van Rachel waar alles om draait vanavond. De kleine intieme setting op V11 is perfect. Het doet bijna huiselijk aan. Het licht schommelen van de boot heeft ook wel iets.

Dan is het concert ineens klaar, het publiek echter nog lang niet. Op aandringen volgt er een toegift. Ze twijfelt, kan mijn stem het wel aan, maar dan begint ze toch. "This is for the man who put sugar on his chips and blamed me for it"; Burger Van Song. Halverwege is ze de tekst nog even kwijt maar een hulpvaardige fan vult haar aan en redt het nummer. Een gezellig optreden van een zeer talentvolle nog altijd jonge schotse op een unieke locatie in Rotterdam.