De binnenkomst
In precies 3 minuten en 17 seconden loop je in een rechte lijn vanuit station Rotterdam CS naar de ingang van Poppodium Annabel. Annabel is gehuisvest in het voormalige pand van uitgaansgelegenheid Hollywood. Bij de ingang word je opgewacht door een legertje beveiligers die het doorzoeken van de tassen zeer serieus nemen. Vrij formeel en afstandelijk waarmee het contrast met bijvoorbeeld Rotown vrij groot is, ook wel weer begrijpelijk voor een podium van dit formaat. Desondanks ben je vrij vlot binnen alwaar je vriendelijk welkom wordt geheten door een handjevol personeel. Het is vrij donker maar zodra je ogen daar aan gewend zijn is links een cafégedeelte zichtbaar. Er is geen garderobe maar recht vooruit staan lockers. Het gebruik daarvan is redelijk aan de prijs en kost je een 2 euromunt. Ben je vergeten iets uit je jas te halen dan kost dit je weer 2 euro. De lockertjes zijn erg klein en een beetje gevulde tas past al niet.
Poppodium Annabel aanwinst voor Rotterdam
Uitstekend Balthazar laat potentie poppodium zien
Eindelijk heeft Rotterdam weer een poppodium van formaat; Annabel. Met plaats voor zo'n 1500 bezoekers, gelegen op steenworp afstand van Rotterdam CS en met meteen een sterk programma is de start veelbelovend. Het Belgische Balthazar, inmiddels een band van formaat, had de eer het eerste optreden te mogen geven en verkocht al heel snel uit. 3VOOR12 Rotterdam was daar uiteraard bij, voor het optreden maar ook voor een uitgebreid kijkje in het poppodium.
De bar
Na binnenkomst kom je rechts in de concertzaal en sta je direct bij de bar. Voor muntjes loop je een stukje verder. Weer een handjevol personeel zit met pinapparatuur klaar voor de uitgifte van de annabel-muntjes. Cash is hier geen optie. 2,70 euro per muntje is wat aan de prijzige kant maar kan nog net. Het nadeel van muntjes is ook altijd dat je vooraf moet bedenken hoeveel je gaat drinken, contant is dan toch prettiger. Het assortiment aan de bar lijkt zo overgenomen van het voormalige Hollywood en richt zich met de vele flessen aan de muur vooral op sterke (mix)drank. Natuurlijk is er ook frisdrank en bier van de tap. Helaas is het bierassortiment vrij beperkt, maar daarin zijn we bij Rotown ook wel heel erg verwend.
Het personeel
Het in grote getalen aanwezige personeel is zeer vriendelijk en behulpzaam. Doordat het er zoveel zijn kun je met je vraag 'waar kan ik muntjes kopen' bijvoorbeeld direct terecht. Dat je dat moet vragen is dan weer een minpuntje. In de bewegwijzering is nog wel winst te halen. Op de toiletdeuren staat bijvoorbeeld niet vermeld of je het heren of dames toilet betreed. Maar ook daar is iemand aanwezig om je de goede richting te wijzen. Door het vele personeel hoef je eigenlijk nergens lang te wachten. Je bent snel binnen en aan de bar ben je zo aan de beurt. Op wat minder drukke momenten staat het personeel wel niks te doen, wellicht kan dit een onsje minder.
De zaal
De zaal heeft een industriële wat kille uitstraling, maar desondanks is de sfeer direct prettig. Er is spaarzaam omgegaan met de belichting waardoor het vrij donker is. Doordat de zaal breder is dan dat hij diep is heb je nergens het idee ver van het podium af te staan. De brede balkons geven verrassend veel ruimte voor extra publiek vanwaar je ook nog eens prima zicht op het podium hebt. Toch blijft het lastig voor te stellen dat de capaciteit van dit podium 1500 bezoekers bedraagt, het voelt als een kleiner podium. Met het vollopen van de zaal loopt ook de temperatuur vrij snel op tot subtropische waarden. Gelukkig weet men vlak voor aanvang van Balthazar de knop van de ventilatie te vinden en is de temperatuur weer prima onder controle.
Het publiek
Er is een zeer gevarieerd rustig publiek afgekomen op dit eerste optreden in Annabel. Van hipsterbaard tot bloempotkapsel, afro en dreadlocks, van jong tot oud, van rollend tot lopend, maar ook vaders met zonen (wie neemt wie op sleeptouw) en jonge verliefde stelletjes. Iedereen is vol aandacht voor Balthazar en uiteindelijk wordt er ook nog een beetje gedanst.
Het optreden
Met hun derde album 'Thin Walls' hebben de Belgen van Balthazar definitief de status van grote band bereikt. Zo maakten ze eerder dit jaar enorm veel indruk op Lowlands en stonden ze op menig ander festival door heel Europa. Een kleine Europese tour bracht het Belgische vijftal naar Rotterdam waar zij het podium Annabel mochten inwijden.
1 voor 1 lopen de vier heren en ene dame de trap af het podium op. Daar staat centraal achteraan een drumkit opgesteld op een podium met daarnaast twee iets lager gelegen podia. Verder is het vrij leeg op het podium. Geen versterkers, geen monitoren slechts vier microfoon standaards en een batterij pedalen. Hierdoor voelt de afstand tot de band een stuk kleiner dan bij menig ander podium.
Direct is de voor Balthazar karakteristieke lome bass hoorbaar. Bassist Simon Cassier gaat links op het podium op in zijn basspel waarmee hij een solide basis neerzet samen met drummer Michiel Balcaen. Simon zoekt zijn ritme buddie ook op door het gehele nummer Sinking Ship achter hem te gaan staan. Mooi om te zien. De beide kleine podia worden ook veelvuldig gebruikt voor een solo of dansje. Wanneer er even niet met z'n allen wordt gezongen klimt er wel eentje op het podium.
Het geluid is prima. Helder, goed in balans alleen wellicht iets te luid afgesteld.
Naast de lome bas en de trage repeterende ritmes vormt de eveneens wat trage enigszins verveeld klinkende stem van Maarten Devoldere het karakteristieke geluid van de band. Net als de samenzang van alle vijf en het vioolspel van Patricia Vanneste overigens. Live weet de band de nummers heerlijk lang uit te rekken en is er veel ruimte voor tempowisselingen. Bij Fifteen Floors komt dit alles samen. Een milde start met samenzang en een trage bas bouwt langzaam op waarna er gas wordt teruggenomen. In de samenzang komt het stemgeluid van Patricia prachtig naar voren waarna de stroboscoop een bijna maniakaal slot aankondigt. Voor Patricia is ook nog een prachtige solo weggelegd in Bunker. Jinte Deprez vormt naast Maarten toch net iets meer de ware frontman van de band. Voor de toegift komt hij samen met Patricia het podium op, elk bewapend met een viool. Een bijna klassiek stuk volgt waarbij zij zichzelf steeds loopt en daarmee een waar vioolconcert opbouwt dat vloeiend overgaat in weer een ijzersterk nummer. In een tweede toegift wordt met Do Not Claim Them Anymore toch nog dansend afgesloten.
Met deze zegetocht van Balthazar is het nieuwe poppodium Annabel ingewijd en klaar voor reeds geprogrameerde bands als De Staat, De Jeugd van Tegenwoordig, Douwe Bob en Boy & Bear. Poppodium Annabel is een absolute aanwinst voor Rotterdam.