The Lumes legt een vlammende partij post punk neer met flink wat noise invloeden. Op de setlist staat het bekende werk, een nieuw nummer en een cover. Tijdens hun optreden loopt Rotown langzaam maar gestaag vol en wordt dit publiek meteen getrakteerd op de voor ingewijden bekende schreeuwpartijen van de zanger aan het einde van de set.
Protomartyr + The Lumes in Rotown
Donkere, abstracte muziek gered door bevliegingen frontman
Afgelopen week werd Rotown bezocht door een band uit Detroit die met hun nieuwste album ‘The Agent Intellect’ internationaal hoge ogen heeft gegooid met op dit album liedjes die je keihard in je gezicht spuwen en je duidelijk maken dat de wereld geen leuke plek is. Maar dit wordt dan wel zo gebracht dat je deze boodschap gelooft. Daarnaast staat het voorprogramma de Rotterdamse band The Lumes. Qua geluid passen deze twee bands redelijk in hetzelfde gangpad van de platenwinkel: die met categorieën als ‘gitaar’ en ‘stevig’.
Dan is Protomartyr aan de beurt. Op het laatste album is er muzikaal iets meer contrast in de donkergrijze klanken te vinden. Deze lichtgaten zijn door zanger Joe Casey opgevuld met abstractere, haast filosofische teksten over zwartgekleurde beschouwingen.
Maar deze abstractheid lijkt vanavond juist het manco te zijn. De eerste paar nummers worden afgewerkt alsof een poëtische nieuwslezer met muzikale begeleiding zijn verhaaltjes opleest. Hele goede muzikale begeleiding, dat dan weer wel. Nee, het is dit keer toch echt de frontman die het kan maken of breken.Joe Casey, gekleed in een roestbruin pak met een biertje in de hand, lijkthet soms ook allemaal niet te bevatten. Na een paar nummers neemt hij de microfoon van de standaard en komt er plotseling meer gevoel in de muziek te liggen. De zanger loopt heen en weer, gebaart om zijn woorden kracht bij te zetten en op deze wijze komen ze krachtiger over dan bij de eerste nummers. Het verschil is subtiel maar ook aan het publiek is het te merken.
Deze bevliegingen komen zo nu en dan weer terug. Opvallend is dat ze het meest aanwezig lijken te zijn bij nummers die het dichtst bij de persoon Joe Casey zelf liggen. Single ‘Why does it shake?’ over zijn moeder die overleed aan Alzheimer en ‘Unclemother’ over een bar in Detroit waar zich onfrisse zaken afspelen. Ook de meeste nummers van tweede album ‘Under Color Of Official Right’ komen met meer power op je af. Door deze bevlogenheid wordt het concert uiteindelijk toch gered en wordt een deel van de belofte ingelost.