Vlak voor de start van Festival Downtown dropt de organisatie een gelik(e)te video waarin de veelzijdige muzikale geschiedenis van onze havenstad gevierd wordt. De claim: Rotterdam heeft vanwege haar unieke kenmerken enorm veel te bieden, en wij gaan dat vieren. Zo’n statement moet je vervolgens wel waarmaken natuurlijk, júist in Rotterdam. Dat het vieren van diversiteit niet af hoeft te doen aan de kwaliteit van de muziek is iets wat de meeste Rotterdammers allang aanvoelen, en Festival Downtown heeft die waarheid overtuigend geëtaleerd. De beste festivals zijn die waar je allerlei vette dingen hebt gezien, en tegelijk weet dat je ook genoeg hebt gemist. Waar toevallige aanwezigen en voorbijgangers elkaar kunnen vinden in wat ons allemaal bindt.
Vlak voor de start van Festival Downtown dropt de organisatie een gelik(e)te video waarin de veelzijdige muzikale geschiedenis van onze havenstad gevierd wordt. De claim: Rotterdam heeft vanwege haar unieke kenmerken enorm veel te bieden, en wij gaan dat vieren. Zo’n statement moet je vervolgens wel waarmaken natuurlijk, júist in Rotterdam. Dat het vieren van diversiteit niet af hoeft te doen aan de kwaliteit van de muziek is iets wat de meeste Rotterdammers allang aanvoelen, en Festival Downtown heeft die waarheid overtuigend geëtaleerd. De beste festivals zijn die waar je allerlei vette dingen hebt gezien, en tegelijk weet dat je ook genoeg hebt gemist. Waar toevallige aanwezigen en voorbijgangers elkaar kunnen vinden in wat ons allemaal bindt.
Vrijdag
Het leuke aan een kleinschalig, gratis festival is dat iedereen aan kan komen waaien. Met nadruk op iedereen. Van dakloze tot generatie-gentrificatie, van welke afkomst dan ook. Heb je het naar je zin? Mooi, kom erbij! Dat dat dan af en toe niet gebeurt omdat het min of meer etenstijd is, mag de pret niet drukken. Op de Witte de With blijven Aziatische toeristen net wat langer filmen en stoten corpsballen elkaar spottend aan bij de trieste aanblik van de lege straat, om toch maar door te lopen. Iemand moet het ijs breken. Naarmate het avondeten verder achter ons ligt, krijgen gelukkig steeds meer mensen trek in een feestje. Het is immers gewoon vrijdag, of niet dan?
Mina & Bryte
Aan het begin van het optreden is het niet druk te noemen, zo vlak voor de speakers. Maar Mina & Bryte laten zich daardoor niet ontmoedigen en dansen over het podium met een energie die alleen maar als aanstekelijk kan worden omschreven. De boppy muziek met Ghanese en Britse invloeden is ook moeilijk om bij stil te staan. ‘Get ready to sweat,’ belooft Bryte aan de binnenkomers. En daar is geen woord aan gelogen. Als de set bijna afgelopen is, trekken Mina & Bryte twee mensen uit het publiek het podium op om mee te dansen, en laten ze de inmiddels goed gevulde straat met hen meezakken op de beat - de avond is begonnen.
BKK
Tweemaal kunnen we kijken en luisteren naar BKK. Tijdens de eerste set is de zon nog bezig onder te gaan en druppelt het even, net zoals de mensen nog binnendruppelen in de Boomgaardsstraat onder het genot van de makkelijke beats. Tijdens de tweede set staat de straat vol en dansen mensen volop. De reflecties van de enorme discobal in het midden van de straat hebben de zonnestralen vervangen: iedereen is klaar voor de nacht. Josimar Gomes, de host van de avond, zweept het publiek nog verder op. Nieuwe hits en oude hits met een extra injectie energie die de straat laten trillen.
Het podium op de Boomgaardsstraat is uitverkoren als de plek voor de officiële benoeming van de nieuwe nachtburgemeester: Thys Boer. Wethouder Onderwijs, Cultuur & Evenementen Said Kasmi knipt spreekwoordelijk het lintje door en onderstreept nog even de grote schoenen die Thys Boer te vullen heeft. Zonder een moment na te denken vertelt Thys Boer dat deze taak te veel is voor één persoon, en bedankt hij zijn team. Het Nachtplan van de gemeente lijkt inderdaad veelbelovend, met als eerste wapenfeit de terugkeer van de nachtbus. De tijd zal leren of de gemeente ook daad bij woord voegt.
Anda Electronix
Tussen de sets van BKK door pronkt Anda Electronix met dezelfde veren als op het Eendracht Festival. Vette platen ondersteund door dikke percussie op het podium. Je loopt altijd het gevaar als gimmick te worden gezien met zo’n opzet, maar niemand in de steeds drukker wordende Boomgaardsstraat die zich daar druk om maakt. Groot gelijk ook, want als iets eenvoudigs gewoon erg goed gedaan wordt hoeven we niet moeilijk te doen. Als de dj dan ook nog de DJ Jean-sample die door wijlen (RIP) Def Rhymz voor Schudden gebruikt werd erin gooit, fluit het publiek op de vingers en kan zelfs de meest strak geklede yup die er toevallig langs moet niet stoppen met dansen.
Esa’s Afro Synth Band
Esa’s Afro Synth Band lost de belofte in met een optreden dat bol staat van pan-Afrikaanse invloeden en dito schwung. In club Centraal, dat overigens sinds kort omgetoverd is tot een bruin poolcafé zonder de functionaliteit van Vibes (RIP) te verliezen, zet het collectief een set neer met zoveel genres dat we ze hier niet op gaan noemen. Denk aan William Onyeabor, The Cavemen, maar ook The Isley Brothers. Indrukwekkend is ook de technische veelzijdigheid van deze band. Er staan meer instrumenten dan mensen op het podium en elk bandlid lijkt ze haast allemaal te kunnen bespelen.
Nachtwerk
Door naar WORM, waar de zwart-witte visuals op het scherm in de grote zaal verwijzen naar de video die het festival deelde voor aanvang. Helemaal niet slecht bedacht: we zijn nu hier, omdat we eerst daar waren. Carista, die een week eerder nog één van de podia op Draaimolen afsloot, zet de grote zaal naar haar hand met wederom een veelzijdige selectie. Een paar straten verder draait Douvelle19, ook al een flinke naam, in Club Uniek de boel ondersteboven met zwoele garage en drum and bass. Iedere keer dat je van plan bent terug naar WORM te lopen houdt hij je bij de les, nu weer met een vette remix van Heads Will Roll, dan met een bassline die tegelijk smooth en hard is. Toch weer terug in WORM valt op dat ook de nacht van Festival Downtown een zeer divers publiek trekt. Zolang er goed gedanst kan worden, is iedereen down en meer dan welkom. Dat belooft wat voor morgen.
Zaterdag
Het tweede dagprogramma van het festival lijkt een vergelijkbaar probleem te kennen als de vrijdag: er is al zoveel te doen. Vooral het podium op het skatepark aan de Westblaak heeft moeite grote menigtes vast te houden. Dat het daar zo’n klassiek naoorlogs tochtgat is helpt - met de weersomstandigheden vandaag - al helemaal niet mee. Desalniettemin kan de organisatie hier, en over de hele linie genomen, zich rustig een schouderklopje geven als beloning voor geleverde arbeid die zijn vruchten afwerpt.
NONNE
De dag trapt af op het Eendrachtsplein met de Noorse band NONNE. Het duo maakt een mix van electro en rock, waarin loops de hoofdrol spelen. Die gelaagde opbouw zorgt ervoor dat de nummers langzaam maar zeker naar je toe kruipen. Dankzij de herhalende, catchy riffs voelt dit meteen als een lekkere binnenkomer. Het zonnetje breekt door de wolken en de toon van de dag is gezet. Leuk om te zien hoe de twee gasten als multi-instrumentalisten alles uit de kast trekken. De gitarist gebruikt zijn baritone gitaar af en toe gewoon als bas, om daarna in het Noors melancholisch en mysterieus de zang voor z’n rekening te nemen. De drummer doet daar niet voor onder: tijdens de breaks schuift hij moeiteloos een synth naar voren om wat atmosferische lagen toe te voegen. Afgelopen week verkochten ze op een ander festival al hun vinyl al uit, dus vandaag zijn alleen nog de t-shirts over. Jammer eigenlijk, want die plaat had niet misstaan naast een In Rainbows van Radiohead, of Warhaus.
Judah
Judah's band The Bruddamens staat er strak bij: outfits on point, energie hoog, en samen zetten ze een vibe neer die klopt. Judah schakelt moeiteloos tussen relaxte, laidback tracks en meer uplifting jazzrap. De muzikaliteit spat van het podium: de drummer rolt de ene na de andere fill uit haar mouw en de achtergrondzangeressen lijmen alles perfect aan elkaar. Het publiek krijgt ook alvast nieuwe tracks te horen: over zijn vader (Look a lot like my dad), over wiet (She Smokes), en eentje met een net wat te directe titel (On my dick). Halverwege nodigt Judah WORLDOFNELLY uit. Samen brengen ze een paar nummers, want, zoals hij zelf zegt, 'Can’t do it all alone.'
Nyarko
Nyarko trapt haar set af met een snelle vibe-check en die slaagt meteen. Samen met haar dj (die ondanks een blessure gewoon doorgaat) zet ze het podium in vuur en vlam. Het weer werkt niet mee, maar de afrobeats spatten er vanaf. Niet voor niets wordt ze ook wel The Afro Princess of the West genoemd.
Nyarko staat er niet alleen: twee danseressen zorgen voor nog meer dynamiek. Ze is inmiddels een bekende naam in de scene, met shows bij Annabel en Keti Koti Festival, en nu dus bij het Stir it Up podium. Onlangs pitchte ze haar nieuwe track Champion Babe bij FunX, en vandaag bewijst ze opnieuw dat ze die titel meer dan waard is. De energie blijft de hele set hoog, en jong én oud danst mee.
Duvel & Git Hyper
Zowel aanraakbaar als ongenaakbaar, zo kun je Duvel’s status wel omschrijven. Dat hij real is straalt hij hier op dat kleine podium op de Westblaak ook uit. Weinig bling, geen allures, gewoon rhymes op beats door Git Hyper die ze live bij elkaar zet. Git Hyper is ook al zo’n flinke naam in de onderstroom van Nederlandstalige muziek. Samen brachten ze dit jaar De Rode Draad uit. Optredens van Duvel zijn zeldzaam. Zeldzaam goed ook, of er nou iemand doodleuk door het publiek fietst of niet. Laagdrempeligheid moet je ownen, dus na afloop draait Duvel op zijn dooie gemak een jointje. Niet iedereen weet wie ut is, en dat is prima. Real recognises real.
Arp Frique & The Perpetual Singers
De lucht is nog altijd grijs, maar op het podium bij Arp Frique & The Perpetual Singers barst het feest los. Iedereen staat te stralen, en dat werkt aanstekelijk op het publiek. Onder de enorme discobal wordt volop gedanst terwijl de gospelklanken door de speakers knallen. Funky, opzwepend en vol energie: dat is waar dit optreden om draait.
Tussen de dansnummers door pakt de pianist het even rustig aan met een soulvol intermezzo dat je stil doet staan. The Perpetual Singers, een groep van vijf, laten stuk voor stuk hun prachtige adlibs horen en stralen plezier uit. Af en toe wordt er een korte glimlach naar iemand in het publiek gegooid, en je voelt dat ze dit echt samen doen. Het optreden sluit traditioneel af: gospel, tamboerijnen, klappen, dansen: een perfecte finale. Het publiek gaat voldaan de avond tegemoet.
Mula B
Wacht eens even, 3voor12 is er toch voor alternatieve muziek? En al helemaal de lokale afdelingen? Klopt, dit is het lokale alternatief voor wie geen zin had om €349,- neer te leggen om hem op Lowlands te zien, nou goed? We hebben er totaal geen spijt van dat we toch gaan kijken. De energie die Mula voor de bescheiden setting op het Eendrachtsplein meebrengt is bewonderenswaardig. Slimme samples breien beats aan elkaar die zeer gretig aftrek vinden bij het toegestroomde publiek. Als je om je heen kijkt zie je van de gezichten afstralen hoe leuk en góéd dit is. De Haagse rapper lijkt het zelf ook wel lachen te vinden hier: ‘Dit is echt een leuke plek!’, doelend op het feit dat grote zalen doorgaans niet veel uitstraling hebben (of erger nog, naast de Arena staan). Een flink aantal meezingers en moshpits later neemt Mula B afscheid van zij die al fan waren en, ook dat is een voordeel van deze setting, zij die het geworden zijn.
Jembaa Groove
Over lokaal alternatief gesproken. Het laatste optreden op de skatebaan is wat vertraagd. De presentator moet aan de bak, de trukendoos moet open. Na een tijdje begint hij dan maar mensen te interviewen. Een lange jongen wordt op de curb die voor het podium ligt getrokken. Wie ben je en waar kom je voor? ‘Ik ben Teun, ik woon om de hoek, liep hier toevallig langs en dacht ik ga eens kijken wat er hier allemaal gebeurt.’ Geen speld tussen te krijgen. Volgende gast: 'Mijn naam is Poen.' Dat kan gebeuren, geen probleem. Poen blijkt sicke moves te hebben en leert iedereen een nieuw dansje. Die gaat nog van pas komen.
Na dit hilarische intermezzo mag Jembaa Groove dan eindelijk beginnen. Ze brachten hun afrojazz en highlife al naar landelijke podia én Lowlands. Er is slechts één nummer nodig om het publiek te overtuigen over die curb te stappen en het van dichtbij mee te maken. We gaan het gewoon nog eens zeggen: als je om je heen kijkt zie je van de gezichten afstralen hoe leuk en góéd dit is. Het lange wachten meer dan waard, en gelukkig lijkt de band ook in deze bijna kneuterige omstandigheden zich net zo goed te vermaken als het publiek.
Nachtwerk
In WORM leidt French II de nacht in met halftime drum and bass op de decks. Een rustig begin, even opwarmen voor het geweld dat gaat volgen. Beneden gooit lokaal talent en fotograaf Levy Ramos het tempo alvast wat omhoog. DJ Blaize honoreert de knaldrang boven in de grote zaal met jungle en footwork-achtige drum and bass. Wij lopen echter snel naar Club Uniek, waar Saliah draait. Deze Brits-Libanese dj heeft een behoorlijke naam opgebouwd, met remixes en sets waarin ze op meesterlijke wijze Arabische muziek met UK-georiënteerde clubmuziek combineert.
Binnen is het flink warm en vochtig, wat echt helemaal niemand tegenhoudt om flink los te gaan. De aanpak van Saliah vat Festival Downtown goed samen: invloeden uit alle windstreken, voor iedereen die er zin in heeft. De sfeer is open, los, vrolijk. De uiterst dansbare Arabische stijlen worden op vier(!) decks tegelijk tot ware bangers bij elkaar gedraaid. Meerdere dabke’s, een traditionele dans die vooral op bruiloften voorkomt, volgen elkaar op. Naarmate de set vordert komen meer bassen van UK garage en trap-beats om de hoek kijken. Een hoogtepunt is de One More Time (Daft Punk) sample die op ingenieuze wijze door meerdere andere tracks heen minstens vier afzonderlijke knallers oplevert, die je never nooit niet kunt Shazammen. Technisch knap draaien is leuk, maar niet iedereen kan er zulke absurd goede feestjes mee bouwen.
Nog nagenietend lopen we snel terug naar WORM, waar Sully ondertussen het stokje overneemt om met zijn ratelende drum and bass de laatste liters zweet uit je te persen. Zoals eigenlijk elke set vannacht is het er weer één om je vingers bij af te likken. Zoals gehoopt hebben we veel goeds gezien en waarschijnlijk ook veel goeds gemist. Voor het één vonden we makkelijker woorden dan het ander, en of dat nou terecht is of niet, Festival Downtown kan terugkijken op een editie om door een ringetje te halen.