Zondagmiddag in de stad. Jazz? Check. Klassiek? Overal. Maar zachte americana of folk? Dan wordt het zoeken. Dat vonden Eno Aronds (singer-songwriter) en David Gram (pedalsteelgitarist) nou precies het probleem. Als liefhebbers van het genre zagen ze hoe hardnekkig de clichés zijn: country staat gelijk aan cowboylaarzen, -hoeden en grote riemgespen. Terwijl country zoveel meer kan zijn: rauw, eerlijk, warm en vol verhalen. Dus besloten ze het heft zelf in handen te nemen. Ze staken hun muzikale koppen bij elkaar, en alsof het niks was volgde er een ideeënstroom als nectar uit de kruiken van de goden. Voeg daar nog wat bevlogen bareigenaren aan toe, en je krijgt een recept voor de zondagmiddag zoals je dat in Rotterdam nog niet eerder hebt kunnen proeven: americana, folk en country in een smaakvolle, intieme setting aan de Schiemond. We spraken Eno en David over hun concept, het genre en hun plannen voor de toekomst.

‘De basis voor dit concept is ontstaan tijdens onze reizen naar Amerika,’ vertelt David enthousiast. ‘Daar heb je veel meer subculturen binnen de muziek, en ook veel meer plekken om naartoe te gaan. In Rotterdam is dat toch wat minder. Er zijn wel plekken om te spelen, maar weinig locaties zijn echt goed ingericht op wat wij voor ogen hadden.'

Waarom dan de keuze voor Bar Schiemond? 'We kennen allebei mede-oprichter Keith van den Tol-Mars,' legt David uit. 'De eerste editie, met singer-songwriter Tim Knol, zette hij samen met ons op. Die werd supergoed ontvangen en dat smaakte naar meer.’

Eno vult aan: 'We komen allebei ook graag bij Bar Schiemond en we wonen ook nog eens om de hoek. Bar Schiemond is de ideale plek, en de zondagmiddag het perfecte moment voor een beetje zachte muziek.’

© Archive of Leah

Laatste zondagmiddag van de maand

Dat gevoel herkennen we meteen op deze laatste zondagmiddag van de maand – het vaste moment voor deze nieuwe reeks – wanneer we de bar aandoen. Een handvol mensen zit buiten op het terras. Hun bierglazen kleuren goudgeel, het laatste restje middagzon geelrood. Kinderen turen met hun ouders over het water, op zoek naar eenden of voorbijvarende schepen. Binnen is er geen groot podium, geen lange rij bij de deur, en al helemaal geen strak tijdschema. Als je niet weet dat hier straks een optreden is, fiets je er zó aan voorbij. Ook de muzikanten nemen hun tijd. De sfeer is gemoedelijk en losjes. We schuiven aan een tafel en laten de eerste noten rustig binnenkomen.

Eno trapt de middag af met een reeks nieuwe songs. Zijn muziek is mellow maar de teksten zijn, zoals country betaamt, dat allerminst. Ze gaan over verlies en rouw, en snijden dieper dan de snaren op zijn gitaar. Zijn zware stem geeft de muziek extra gewicht en diepgang. Wanneer halverwege een snaar knapt, krijgt Eno van gastartiest Sam Vano zijn gitaar aangereikt. Daarna breiden violiste Maggie Grozdanić en David Gram met zijn pedalsteel de set uit.

© Maike Brinkman

Intermezzo

David: ‘Er zijn zoveel gave initiatieven, maar bij Bar Schiemond is het kleinschaliger. Daardoor kun je makkelijker iets uitproberen, zonder veel risico. We willen dit concept echt verder uitbouwen, en vaker artiesten uitnodigen die in een intieme setting willen spelen. Dat is ook een leuke uitdaging voor hen: op zo’n klein podium staan.’

Eno: ‘Er is veel contact binnen de Rotterdamse muziekscene, maar weinig crossover. Soms ken je elkaar wel, maar heb je nog nooit samengespeeld.’ Dat lijkt ook precies wat dit concept zo charmant maakt. Terwijl we op het terras zitten, wordt er nog overlegd of nummers in D of C gespeeld moeten worden, met als conclusie dat ze het maar gewoon wingen.

Terug bij de laatste minuten van de set van Eno, Maggie en David. Maggie’s viool geeft de nummers diepte, en ook de pedalsteelgitaar onderstreept de melancholie. Af en toe buigt Maggie naar voren om samen met Eno in de microfoon te zingen – niet helemaal in sync, maar dat maakt het geheel juist zo sympathiek. Vandaag draait om muziek maken. Het is een set om bij weg te dromen, één die doet mijmeren over wat komen gaat.

Sam Vano

Gastartiest vandaag is folk- en popronde-talent Sam Vano. De perfecte voortzetting van deze lome zondagmiddag. Aan de bar heeft hij zijn nieuwe EP uitgestald, compleet met cartooneske illustraties op de hoes. Zijn liedjes zijn kwetsbaar, maar hij brengt ze op zijn eigen opgewekte manier. ‘Ik had vorige week de griep,’ grapt hij tussendoor. ‘Sorry daarvoor.’ Tijdens die dagen luisterde hij veel naar countrylegende Hank Williams, en schreef het nummer: “I got the flu for breakfast."

Sam beheerst de kunst van de eenvoud behendig, zelfs in een inmiddels bijna lege Bar Schiemond. Gewapend met alleen zijn gitaar maakt hij muziek om in te verdwalen, met herkenbare thema’s als onbeantwoorde liefde en de nasleep van een break-up. Hij weet moeiteloos de aandacht vast te houden. Zijn interactie met het publiek is spontaan en oprecht. ‘David is echt de beste pedalsteelgitarist,’ roept hij. ‘Dus luister goed.’ Af en toe kijken we om ons heen en vragen ons af waarom het gros van de aanwezigen ervoor kiest buiten te blijven zitten.

Sam sluit af met: ‘Dit liedje schreef ik toen ik dronken was.’ En als zinnen als 'I’m not drunk, just drinking’ en 'When I die I hope I get to heaven' langskomen, denk je: waarom is niet iedereen zo suikerzoet als Sam wanneer ze dronken zijn? Zonde alleen dat het publiek vanmiddag de term ‘achtergrondmuziek’ iets te letterlijk neemt. Maar goed, het Rotterdamse publiek mag ook nog even wennen, en er komen nog genoeg zondagmiddagen om bij te draaien.

© Maike Brinkman

Slotakkoord

Aan veel reclame doet het gezelschap dan ook niet. Eno: ‘Ik vind mond-tot-mond eigenlijk wel iets moois hebben.’ David: ‘Ik houd van het idee dat je samen ergens van geniet, zonder dat het overal wordt aangekondigd.’ En eigenlijk heeft hij daar wel een punt.

© Maike Brinkman

Eno, David of americana ontdekken? Oké, we maken nu wel een beetje reclame. Elke laatste zondagmiddag van de maand ben je welkom bij Bar Schiemond. Of op een ander moment, als dat voor hen beter uitkomt. Pin ons er niet op vast, maar houd de socials van Bar Schiemond goed in de gaten.