Dotan's 7 Layers brengt drie talentvolle singersongwriters naar Rotown Dotan's 7 Layers brengt drie talentvolle singersongwriters naar Rotown

Doordat Dotans vliegtuig vanuit Mexico ruim 12 uur vertraging heeft opgelopen begint deze 7 Layers-avond een half uur later. Want naast de drie talentvolle singersongwriters draait het vanavond namelijk ook, iets te nadrukkelijk, om Dotan. Hij zou immers de artiesten aankondigen. Dat begint al direct met een ellenlang en grotendeels overbodig verhaal over zijn 7 Layers en hoe fijn het wel niet is dat hiermee onbekende artiesten een podium en publiek krijgen. Dat is natuurlijk allemaal waar maar om het daar nou zelf zo lang over te hebben... Na tien minuten Dotan begint de avond dan echt met waar het vanavond toch om draait; live muziek!

Volgens Dotan staat Billy Lockett vanavond voor het eerst op een Nederlands podium. Later wordt dat door Billy zelf gecorrigeerd. Maar dat terzijde. Een enthousiaste Britse krullenbol neemt plaats achter zijn keyboard en begint direct prachtig piano te spelen. in zijn verhalende liedjes wisselt hij ogenschijnlijk moeiteloos tussen zijn warme soulvolle stem en hoge indringende kopstem. Hij varieert mooi en met goed getimede krachtige uithalen legt hij heel wat gevoel en emotie in zijn stem. Met slechts zijn piano als ondersteuning bouwt hij zijn nummers steeds goed op, vaak dreigend en repeterend. Hij is duidelijk zeer dankbaar te spelen voor een volle zaal. "Last time I was in Holland there where like three people", spreekt hij tevreden.

Na weer een goedbedoeld maar toch wat overbodig (en vooral te lang) intro van Dotan betreedt een jong blond meisje in tuinbroek en oude Vans het podium. Slechts bewapend met akoestische gitaar is het tijd voor de tweede Billie vanavond: Billie Marten. "The lesser one", zegt ze zelf. Dat blijkt gelogen.

Dit wat timide pas 18-jarig meisje timmert ondanks haar jonge leeftijd toch alweer sinds 2014 aan de weg. Na haar debuut-EP 'Ribbon' wist zij met de singles 'Heavy Weather' en Royal Blood-cover 'Out Of The Black' kleine succesjes te boeken. Met nog een EP en een sterk debuutalbum op zak staat ze nu pas voor de tweede keer op een Nederlands podium. Al bij het tweede nummer 'La Lune' zorgt ze met haar dromerige licht hese stemgeluid voor het eerste kippenvelmomentje. Kaarsrecht en onbeweeglijk staat ze op het podium. Het enige dat beweegt zijn haar vingers op de snaren en haar mond waar een adembenemend geluid uit komt. Samen zorgt dat voor het ene na het andere sprookjesachtige liedje. Zoals 'Lion Hearted' en 'Emily' (we weten nu dat er deze avond geen Emily in de zaal was) maar ook een nieuw nummer. "'Cartoon People' is a lovestory between Trump and his daughter", legt ze uit. Een mooi statement met de veelzeggende zin "Cartoon people fighting an American war". De veelgemaakt vergelijking met Laura Marling blijkt live beter te kloppen dan op plaat, maar Billie is vooral zichzelf, zeer getalenteerd en zou best weleens net zo ver, of verder dan Laura Marling kunnen komen. Het wordt een prachtig intens optreden van een supertalentvol meisje uit Yorkshire.

Eerder speelde Alex Vargas bij Dotan in het voorprogramma toen hij in de Ziggo Dome speelde. "Toch is het er nooit van gekomen hem op een 7 Layers Session te laten spelen", vertelt Dotan (later beweert Alex overigens het tegendeel). Maar bij een etentje van de twee was het Alex die vroeg of hij zijn nieuwe liedjes tijdens een 7 Layers Session mocht uitproberen. En zo geschiedde. Gevrijwaard van alle opsmuk speelt hij vanavond zijn nummers solo met alleen een akoestische gitaar als begeleiding. "Dit is zoals ik hem het liefst zie", verwoordt Dotan, ongetwijfeld ook wat er in menig bezoeker door het hoofd gaat. Alex' stem ontploft bijna van de emoties, soms gebeurt dat ook echt. Wat deze man met zijn stem kan is bizar. Wat een controle en wat een flexibiliteit. Hij schakelt moeiteloos van zijn diepe en warme stemgeluid naar hoge uithalen met zijn kopstem en passages die verdomd veel van opera weghebben. Daarbij speelt hij met veel gevoel en enorm veel energie gitaar. Hij gaat volledig op in zijn gitaarspel en zang. "Ik heb al vrij lang niet meer gespeeld", verontschuldigt hij zich bij voorbaat, "daarom start ik met een nieuw liedje ('What You Wish For') want dan valt het jullie vast niet op als het fout gaat". Op eigen kracht verkoopt Alex Vargas inmiddels al veel grotere zalen uit en dat maakt dit indrukwekkende optreden dan ook extra bijzonder: klein, intiem, puur en vol emoties. Precies zoals muziek hoort te zijn.