Tox Populi begint sterk met een gelijknamig nummer, waar de stem van niemand minder dan Sparky Phillips (Demented Are Go) op te horen is. Bij het tweede nummer ‘Exhale the Peroxide’ knalt frontman Rob met een ritme versnelling erin. Sparky vertelt in Tox Populi het verhaal van het album – alle nummers worden subtiel in een kleine monoloog genoemd, met leidende draad het topic verslaving. “De titel was zo’n beetje het laatste wat op zijn plek moest vallen eigenlijk”, zegt gitarist Dim. “Verslaving was de algemene deler van de nummers. Dan heb ik het niet alleen over de klassieke drugsverslaving, maar ook de verslaving van bezit of de verslaving je achter een façade te verstoppen. Dit is wat het volk zichzelf aandoet. In de titel is verslaving als een gif die het volk monddood maakt – het tegenovergestelde van een stem hebben. Vox populi, maar dan de contradictie.”
Het is bijzonder hoe een plaat uit 2018 zo kan klinken alsof het uit de jaren ’80 of ’90 komt. Disturbance houdt zich in deze moderne tijd aan hun unieke, old school sound. Hun thema’s zijn ook redelijk traditioneel. Toch voelen de nummers en hun topics niet aan als uitgekauwde onderwerpen. Disturbance heeft de gave om oldschool streetpunk als een modern fenomeen te laten klinken. In Tox Populi zijn nummers met de standaard meezing-refreinen met herhalende woorden aanwezig, waardoor je direct mee wil zingen met je stereo. Dit gaat live ontzettend goed doen.