Tekst: Karin Spanjersberg / Foto's: Anne-Marie Kok.
Tiny Legs Tim is de artiestennaam van Tim De Graeve. In België een gevestigde naam in de wereld van de roots en blues, in Nederland weet men hem ook steeds meer te waarderen. In februari bracht Tiny Legs Tim zijn vierde plaat uit. Op Melodium Rag gaat hij volledig ‘stripped down’ - terug naar de essentie. Zijn tour langs Belgische en Nederlandse podia brengt hem ook naar Hengelo.
In het Metropool Café staat een Ribbon Melodium. Een microfoon uit de jaren vijftig van de vorige eeuw, zoals Edith Piaf en Django Reinhardt destijds gebruikten. De zwarte vintage stoelen van het café passen er perfect bij. Bijgestaan door Steven Troch op mondharmonica opent Tiny Legs Tim met het instrumentale ‘Victory’. De toon is gezet: dit smaakt naar meer. Maar eerst vertelt Tim nog wat over de plaat. Melodium Rag ontleent zijn naam aan de betreffende microfoon, waarmee het album geheel analoog is opgenomen. "Deze micro werkt in twee richtingen. Dat is gevaarlijk in Nederland, is ons verteld", grapt Tim. Zijn beide gitaren dateren uit dezelfde periode: een akoestische Martin 017 uit 1943 en een iets jonger exemplaar uit 1951.
De eerste set van drie kwartier staat vooral in het teken van de nieuwe plaat, met songs als ‘Happiest Man in Town’ en de single ‘Hard To Admit’, maar ook ‘Big City Blues’ uit 2015 met de veelzeggende zin "I will never fit in". Tim groeide op in een plattelandsdorpje bij de grens met Frankrijk. Hij verhuisde naar Gent, "toen de grote stad, nu een groot dorp. Mensen hebben shoppen tot hun hobby gemaakt, geld uitgeven bij grote ketens. Ik snap dat niet." Tijdens de tweede set komen meer oudere nummers voorbij en liedjes die nog niet opgenomen zijn, zoals het aansprekende ‘The Lovin’ Kind’. Ook met werk van legendes Son House en Robert Johnson weet Tiny Legs Tim uitstekend raad. ‘Crossroad Blues’ inspireerde Tim tot een eigen tekst. Ondertussen doet Steven Troch met zijn mondharmonica dingen waarvan je niet eens wist dat ze mogelijk waren.
Blues komt uit het zuiden, dat is algemeen bekend. Dat zuiden blijkt niet eens zo ver weg. Op plaat hebben Tim en Steven hun muziek prachtig vastgelegd, live doen zij er schijnbaar moeiteloos nog een schep bovenop. Klasse met eenvoud, eenvoud met klasse.