The Vagary, Bevrijdingsfestival Overijssel, Sena Talent Stage, 5 mei 2014.

De ingrediënten voor deze band lijken op het eerste oog simpel: rockende gitaren, een bak energie en vooral veel plezier. Veel nummers van hun debuutalbum passeerden de revue. Waar het ene nummer een klassiek rockliedje lijkt, schurkt het andere juist tegen indie-rock aan. Al zijn de nummers sterk, wel is nog goed te zien dat de bandleden nog wat moeten wennen af en toe. Ze hebben dan weliswaar individueel al heel wat bandervaring opgedaan in Amsterdam, maar in deze samenstelling moeten ze duidelijk nog wel meer één geheel worden. Al lijkt dat slecht een kwestie van tijd.

Hun eerste single Time-Machine kan uiteraard niet in de set ontbreken. Fris, snel en krachtig. Enkele die-hard fans staan helemaal vooraan en swingen mee. In tegenstelling tot andere nummers, zo lijkt, komt de band echt los. Misschien doordat dit nummer de bekendste van de band is, maar ze lijken in dit nummer nog net dat ene beetje extra plezier erin te stoppen.

The Vagary is duidelijk het publiek uit Zwolle nog niet gewend. En andersom, zo blijkt. Alhoewel er sommigen aan het dansen zijn of mee lopen te zingen, lijkt de muziek tot het publiek nog niet echt door te dringen. De band doet dan ook, afgezien van een paar pogingen om tot een dialoog te komen. Jammer, want als het publiek losgaat op deze muziek, zal dit garant staan voor een goed feest.

Ja, een aanwinst voor de Nederlandse popcultuur is het zeker. En The Vagary zal het ook op de Nederlandse festivals zeker goed gaan doen. Al zal de band dan wel meer moeten investeren in contact met het publiek.