Blof, Bevrijdingsfestival Overijssel, Podium Wärtsilä, 5 Mei 2014.

Blof is een groep uit Zeeland, opgericht in 1992 met een debuutalbum genaamd Naakt Onder De Hemel. Dik twintig jaar verder heeft de band tientallen cd's en hits op de naam staan. Het nieuwe album In Het Midden Van Alles kwam deze week in de Album Top 100 binnen op nummer 1: dit is al het negende nummer 1-album voor Blof. Geen groentjes, dus!

Blof richt zich dit Bevrijdingsfestival vooral op het nieuwe album In Het Midden Van Alles. Met deze plaat rockt de band weer als vanouds: een stevig tempo en de hoofdrollen zijn voor de gitaristen. Na de rustigere albums van de afgelopen jaren weer terug naar de roots. Het nummer wat het best door het publiek ontvangen werd was toch het rustige Omarm Me. Iedereen zong mee, geliefden nestelden zich in elkaars armen, handen werden in de lucht gezwaaid. Jammer dat de band overdag speelde, anders hadden aanstekers de donkere lucht verlicht.

De band bracht samen met de gitarist van Jacqueline Govaert een ode aan Thé Lau. De zanger van de Amsterdamse rockband The Scene maakte ongeveer een maand geleden bekend dat hij terminaal ziek is. Als eerbetoon speelde Blof zichtbaar emotioneel het nummer Iedereen Is Van De Wereld, van de hand van Lau. De band én het publiek werd getroffen door ontroering. 

Blof was een van de publiekstrekkers van het festival. Een kwartiertje voor aanvang stond het veld dan ook helemaal vol met toeschouwers: de Blof-gekken van het eerste uur maar ook de nieuwsgierigen waarvoor het eerde werk van de band onbekend is (''Blof? Dat is toch de band van Nielson? Van Hartenstraat?''). De groep koos ervoor om veel nummers van het nieuwe album In Het Midden Van Alles te spelen. Het publiek was benieuwd naar het nieuwe materiaal, maar raakte wat afgeleid toen het meerendeel van de concert onbekend in de oren klonk. Toen Blof er hitjes ingooide als Harder Dan Ik Hebben Kan en Omarm me liep het publiek weer warm. Toch blijft de liefde voor Nederlands Trots er in zitten: zelf bij wat technische probleempjes midden in een nummer konden Pascal en zijn maten rekenen op bemoedigend applaus en gejuich. 

Het publiek houdt van Blof. De nummers van het nieuwe album worden ietwat voorzichtig omarmt, de sfeer komt vooral los bij de gouden ouden. Wel worden wat klassiekers gemist: waar bleef Dansen Aan Zee, Aan De Kust en (en dan vooral) Wat Zou Je Doen? Geeft niks. We hebben ons ook zonder deze nummers toch nog prima vermaakt met Blof en blijven ons verheugen op nieuw materiaal. Blof is nog lang niet uitgespeeld.