Ze speelden een aantal nummers van hun gelijknamige album uit 2012. Gezien het ‘krappe’ podium wel gedeeltelijk in een aangepast arrangement. Bijvoorbeeld één trommel in plaats van een heel drumstel. Wel een paar keyboards en zelfs een ouderwetse xylofoon en houtblok. Toetsenist en co-oprichter Jelte Heringa legt uit: “We hebben bewust gekozen voor meer percussie. We zijn vrij perfectionistisch ingesteld en hebben uitgeprobeerd wat hier het meest gepast zou klinken.” Complimenten daarom voor hun versie van het lied Platform (van hun Nothing Moves Slower album uit 2009) zonder samplertoestel.

Wat zeker het vermelden waard is zijn de titels en teksten van hun nummers. Neem Dead Cat als voorbeeld. “The cat has died on the stairs outside. Not my cat, but it’s dead. In convulsions, in convulsions.” (Zie hieronder voor een opname van dit nummer voor 3VOOR12/Utrecht.) Niet het meest gangbare onderwerp voor een liedje en toch heeft het wel iets, en dat geldt voor meerdere liedjes van ze. Soms komt er een geluid uit de keyboards, tegen het valse aan, wat gekoppeld met hoofdzanger Joram Tornij’s soms wat monotone stem, een bijzondere combinatie vormt. Het lied Alibi laat dit goed horen. Wellicht moet de luisteraar er wel van houden maar het is toch apart (in de positieve zin) te noemen.
Hoewel de muziekkenner ze niet zou beschouwen als de allerbeste indie-pop band, hebben ze wel indruk gemaakt. Ook knap dat Tornij de Engelse teksten accentloos weet te brengen. Voor ‘een keertje weer wat anders’, is Most Unpleasant Men zeker wel aan te raden!