De zaal binnenlopend is Ganashake al aan het spelen. Hun stevige bluesrock doet het stof van de luidsprekers trillen. De vergelijking met hun Vlaamse landgenoten van Triggerfinger is snel te maken maar die conclusie zal wat te snel gemaakt zijn. Ganashake is matter in hun showgehalte en mist net dat vuige randje. Desondanks is het ongelooflijk strak en zorgt zanger en gitarist Jess Jacob dat de band geen extra gitarist nodig heeft, hij speelt voor twee. Jammer dat ze maar een half uur de tijd hadden, ze hadden nog wel wat langer door mogen spelen. Het publiek heeft na de ombouw nauwelijks in de gaten dat de hoofdact van vanavond het podium op komt. Of het nu komt door het vele eieren eten, het is tenslotte Eerste Paasdag, of het warme lenteweer, het publiek ziet het wat lauwtjes aan. Het lijkt wel of Novastar, oftewel Joost Zweegers, hier wat rusteloos van wordt.

De eerste helft van de set bestaat vooral uit nummers van zijn laatste album Inside Outside. De liedjes zijn in vergelijking met zijn eerdere werk meer luisterliedjes en kennen (nog) geen hoog meezinggehalte. Alsof het publiek hier niet op gerekend had, reageert het niet heel enthousiast en lachende gezichten zijn schaars. Er vormt zich hierdoor een vreemde haast om maar richting einde van de set te werken. Hoewel Zweegers zijn zwetende best doet, ontwikkelt dit tot een set waarin het af en toe rammelt. De haast wordt helemaal verklaard als de band na een korte stop terugkomt en 'The Best Is Yet To Come' inzet. De massa in het publiek heeft eindelijk erkenning en Zweegers lijkt op te bloeien. Hoewel het tot nu toe uitbleef maakt hij zelfs contact met het publiek, maar vergeet hij dat er achter de eerste twee meter nog minimaal tien meter publiek staat en er tevens een vol balkon is. De muzikanten hebben onderling wel veel contact en dat lijkt niet meer dan pure noodzaak.

Zweegers dirigeert zijn muzikanten voortdurend. Zo corrigeert hij zelfs drummer David Demeyere. Ook bassist Bart Delacourt verliest hem geen moment uit het oog om Zweegers te blijven volgen in wat hij van hem wil. Door dit laatste overtuigt Novastar niet in zijn kunnen en lijkt het eerder op een try-out waarbij er aan de setlist gesleuteld mag worden. Dat het er wel in zit weet het publiek diep van binnen wel maar de piek komt helaas te laat.