Let’s Get A Little Lost bij poppodium Hedon geslaagd festival

Klein zusje doet niet ten onder ten opzichte van haar grote broer

Tekst: Susan Stiletti / beeld: Dani'el van den Berg ,

De kleinere editie van Let's Get Lost was een mooie mix aan indiemuzikanten, zowel bekend als minder bekend voor het publiek. Een goede afwisseling tussen singer/songwriters en bands zorgde ervoor dat er voor ieder wat wils was, en daarmee was het een bruisende avond. Hierbij een greep uit de live-optredens tijdens het Let's Get A Little Lost Festival op zaterdag 5 april in Hedon Zwolle.

Na de aftrap van de 80's new wave/indie popband MTT - die zorgde ervoor dat de sfeer er goed in zat - kreeg het publiek de Belg Stan Lee Cole voor de kiezen. Zijn muziek laat zich niet tot slechts één genre beperken, want zo zijn soul, electro en akoestisch melodieën traceerbaar in zijn muziek. Tijdens een interview legde hij zelf uit: “Te veel ballades kan wellicht wat saai overkomen dus heb ik met deze laatste plaat gezorgd voor een aantal uptempo nummers, wat het veel meer laagjes geeft. Ik werk ook voor het eerst met een trio samen.”

Zijn meer gevoelige tracks pakten juist goed uit, en het lied Separated was publieksfavoriet. Cole zegt zelf dat deze track niet autobiografisch is (hij zit in een gelukkige relatie verklapte 'ie). Hoewel hij toegaf dat hij wel sentimenteel is, mede gezien de bewuste keuze voor een duet samen met dochterlief, gebruikt hij juist zijn toneel achtergrond als “bron voor verbeelding en inspiratie”. Zijn nieuwe plaat That’s Why We Weep wordt op 14 april a.s. op iTtunes verwacht. Van wat ze op het podium liet horen, klonk het al zeer aangenaam. 

De band I Am Oak was de vreemde eend in de bijt, maar wel zeer gewild: de kleine zaal stond stampvol. Een Nederlandse singer/songwriter met een eigenzinnige stijl. Samen met zijn gitaarspelers en drummer, lieten ze een aantal liederen horen van hun relatief-nieuw plaat Ols Songd. Tijdens Honeycomb werden de gitaarkunsten getoond, iets waar ik als luisteraar persoonlijk meer gecharmeerd van was dan zijn zang zelf. Hij kwam ook als publiekschuw over en daarom voer de basgitarist het hoofdwoord, die ook een beetje expressielos overkwam. Hoewel dit wel bij hun imago past.

Gardens & Villa uit de Verenigde Staten was een zeer mooie toevoeging aan het programma. Het optreden heeft echt een indruk achtergelaten, mede door de goed ritmische (dans-) bewegingen van de hoofdzanger. De muziek is grotendeels indiepop met veel synthen er kwam zelfs voor een paar liederen een fluitje aan te pas, wat goed bij paste. In de aankondiging stond al dat hun nieuwe plaat Dunes meer dansbare tracks bevat en het feit dat er vóór het podium op de vloer volop bewogen werd is het bewijs. Gardens & Villa is zeker een aanrader!

Laatst maar zeker niet het minst: het optreden van de IJslandse zanger Ásgeir. Echt de hoofdact van het festival. Zijn muziek verbreed grenzen en het feit dat hij deels in zijn native taal zong, is juist een verrijking. 3voor12 Overijssel had het genoegen om hem te spreken, mede over zijn inspiratiebronnen. “Ik vind het schrijven van teksten het aller-leukst om te doen. Mijn vader is dichter en ik ga naar hem voor raad toe, samen met bandlid Julias”. De teksten zijn over het algemeen zwaar geladen qua context, maar niet zwaarmoedig qua gevoel. En dat is dus tegelijk zijn (aantrekkings-)kracht. Hij omschrijft alledaagse thema’s, waaronder de natuur en die liefde, iets waar iedereen een bepaald band in meerdere of mindere maten mee te maken heeft.

Als antwoord op de vraag hoe hij verklaart dat er best veel talent uit het ‘kleinschalig’ IJsland komt, vertelt hij: “Natuurlijk heeft het te maken met onze manier van denken en onze nauwe band met onze natuurrijke omgeving. Maar het kan ook simpelweg verklaard worden mede door het feit dat de meeste kinderen aan muziek(les) vanaf een jonge leeftijd worden blootgesteld. Ik ben ook begonnen toen ik slechts 6 jaar was.”  Dit laatste is uiteraard wel te merken aan zijn manier van spelen en zangkwaliteit. Petje af!

Na wat rumoerigheid lukte het Ásgeir alsnog de zaal van honderden toeschouwers stil te krijgen. Was ook een mooi gezicht om te zien dat sommigen zelfs de ogen dicht hielden, blijkbaar meer dan onder de indruk van zijn muziek/liederen. Hij speelde een aantal van zijn tracks van zijn album In The Silence, stuk voor stuk zeer goed uitgevoerd. Nadat hij en zijn band aftraden en toegejuicht werden, kwam hij weer alleen het podium op om het nummer On That Day/Á þeim degi als toegift te spelen. Een zeer mooie afsluiter.

Voor diegenen die dit festival helaas gemist hebben: pak je kans weer schoon en ga naar het Let’s Get Lost Festival dat dit najaar plaats gaat vinden. 3voor12 Overijssel houdt je uiteraard op de hoogte!