De avond begint voor ons met de indie band Villeneuf in Cafe Persee. Voordat de band begint krijgen we al een interview van 2 studenten: hoe ze Villeneuf bekend kunnen maken in het buitenland.
De band staat op een verhoging boven de trap maar dit maakt de jongens niet uit. De 5 heren spelen op alles wat ze maar kunnen vinden. Van sound system tot messen en jam potjes.
De zanger heeft een lekker stemgeluid. We kennen niet hun hele repertoire maar ze gaan vanavond van stevigere naar erg rustige nummers en weer terug - de opbouw is niet echt logisch. Dit kan ook komen omdat het popronde is en ze niet een hele set kunnen/mogen spelen. Al met al een lekkere harmonieuze indie band.

Dan naar Cafe de Heks voor de band Scarlet. Het cafe begint langzaam vol te lopen, maar het geluid doet het nog niet. Maar binnen 3 minuten doet het geluid het en zijn de heren er klaar voor. Een lekker UK sausje gecombineerd met lekkere rifs.
Deze avond zijn ze niet compleet: hun vaste drummer is oom geworden (gefeliciteerd) en is naar de kleine in Amerika. Maar ze hebben een goede vervanger gevonden in Maarten. De gitarist grapt nog als hij iets verkeerd doet mag hij naar Amsterdam lopen. Dit is zeker niet het geval, Maarten mag na een kleine 3 kwartier zeker mee terug. De band heeft een lekkere sound en de galm bij de zanger werkt lekker in combinatie met de rifs van de gitarist. Hun cd is net uit in de vorm van een kunstwerk met download code.

Volgende band op de planning zijn de 5 dames van Bells of Youth. We komen aan bij Café de Vrienden van Vroeger kijken rond en vragen ons af, waar gaan de 5 dames optreden?
Dit blijkt op de zolder te zijn van 2,5 bij 2 schatten wij zo in met z’n 5-en. De dames klimmen om half 9 omhoog. Het past net of net niet eigenlijk; de dames staan gebukt en Estelle zit op het randje. Maar dit maakt voor hun muziek niet uit, het is juist knus. Het café loopt lekker vol. Om de muziek van de dames in een hokje te krijgen is lastig. Het lijkt singer/songwriter maar dan met meerdere stemmen. Het is ook geen indie. Laten we het er op houden dat het Bells of Youth is. De meerstemmigheid in combinatie met het gitaarspel is een genot om te horen. Van heel hard naar heel lief en klein. Het is te merken dat de dames liefde voor muziek en elkaar hebben hierdoor is de combinatie een 1+1=3. Bij het laatste nummer waarschuwen ze de mensen en de kroeg eigenaar: “ normaal gaan we hier helemaal op los dus of de zolder het houdt?” De zolder houdt het en we moeten de dames zeker een keer op een groter podium zien.

En dan een Overijsselse Singer/Songwriter uit Enschede, Tim van Doorn. In de FJ Food en Joy mag Tim maar liefst 1,5 uur vullen; dit is niet voor veel Popronde acts weggelegd. Tim speelt dan ook zijn hele conceptalbum “This Minor Side Effect”. Langzaam loopt het Grand Cafe vol met mensen die Tim willen horen en zien. Het publiek kan het geluid en de muziek wel waarderen en van het balkon klinkt soms een 2e stem of eigen invullling. Tim bedankt zijn nieuwe backing vocals. Aan het einde van zijn eerste set komt een verzoek nummer voor de eigenaar van de locatie. Hieruit blijkt ook waarom Tim 1,5 uur mag optreden. De eigenaar kent het nummer van voor tot achter en zingt mee. Een enkele cover komt ook nog voorbij en hieruit blijkt wat Tim vroeger heeft gedaan, maar dan in een nieuw jasje: Punk in een singer/songwriter setting. Omdat hij de hele cd speelt is het ook goed te vergelijken met de studio opname. De cd is met elektrische instrumenten en een band geluid. Maar omdat hij nu alleen staat met zijn mondharmonica, gitaar en tamboerijn aan de voet komt het verhaal beter over als op de cd.

Dan op naar de Dudettes was de planning, maar ja rock muziek en kroeg (de Heks) betekent drukte dus we konden alleen buiten meeluisteren. En we waren niet de enigen die deze dames wel konden waarderen. Toch maar het boekje erbij gepakt en door naar Rogier Pelgrim in Walhalla.
Rogier Pelgrim is natuurlijk bekend van De Beste Singer Song Writer Seizoen 1. (Walhalla had eerder op de avond al Demira van seizoen 2 op het podium.) Rogier is deze avond niet alleen, hij wordt bijgestaan door een zangeres en toetsenist. Hierdoor staat hij sterker op het podium. Ook doet hij enkele nummers alleen en dan komt de diepere tekst en de herkenbare eigen sound van Rogier naar boven.
Een cover wordt ook gedaan: Milk Inc – Walk on water. Dan zul je denken Rogier aan de Dance, maar nee het liedje heeft hij ‘verpelgrimt’ en het publiek zingt luid mee.
Sowieso kent het publiek veel liedjes van Rogier. Tijdens 1 liedje ontdekt Rogier dat 1 jongen uit volle borst een 2e stem meezingt en Rogier bedankt hem daarvoor. En dan zit zijn tijd erop. Maar het publiek wil meer. En ze krijgen meer. Rogier unplugged zijn gitaar en loopt het podium af, vraagt om stilte en begint tussen het publiek in te zingen. Van heel zacht naar langzaam opbouwen met vingerknippen en klappen naar stampen naar met het hele publiek een samenzang en 2e stem. Wat een ras artiest! Rogier hoort eigenlijk niet op een hoger podium maar tussen de mensen dan voel je zijn muziek nog meer.

Al met al van de 30 acts dus maar 5 kunnen zien (en 1 kunnen horen). Maar Deventer is weer overspoeld met muziek, en het publiek heeft weer nieuwe bands kunnen ontdekken.