De avond begon met een optreden van Texas Radio. Deze band uit Diepenheim gaat hard. Laatst kwam hun debuut uit, welke het schopte tot maandtip bij Popeye. De band is binnenkort zelfs te bewonderen in de Heineken Music Hall als afterparty van niemand minder dan... Bob Dylan. Het eerste wat opvalt bij binnenkomst is dat de kleine zaal van Metropool al helemaal afgeladen is. Dit is meestal wel anders bij voorprogramma’s. Blijkbaar heeft de band in korte tijd al een vaste schare fans opgebouwd.
Ten opzichte van de vorige show die ik gezien heb, zie je dat de band de laatste tijd veel gespeeld heeft. De opgedane ervaring is duidelijk terug te zien in hun performance. De band is nog beter op elkaar ingespeeld, speelt nog strakker en de solo’s zijn energieker dan ooit te voren. Dan merk je toch dat Texas Radio een echte liveband is. Op cd kun je al die gekke capriolen niet zien. De band geniet zichtbaar en het publiek ook. We gaan de komende tijd dan ook zeker meer horen van Texas Radio! De enorme groei die de band doorgemaakt heeft betaalt zich alvast uit met nieuw aangekondigde optredens. Vandaag werd bekend dat de band in oktober onder meer te zien zal zijn als supportact voor Automatic Sam.
Daarna was het de beurt aan hoofdprogramma Hollis Brown. De New Yorkers maken een mix van southern rock, Americana en blues en klinken enigszins als Black Crowes en Wilco. Single 'Cold City' is bij mij al een tijd favoriet, dus ik was erg benieuwd naar de rest van het repertoire van de band.
De band, voor het eerst in Europa!, speelde een mix van eigen werk en covers en deed dat vol overgave. De energie en het plezier in het spelen spetterde dan ook van het podium af. Vooral de chemie tussen frontman Mike Montalli en gitarist Jon Bonilla was erg mooi om te zien. Maar ook individueel knallen de muzikanten stuk voor stuk. Montalli zingt duidelijk vanuit het diepst van zijn ziel en Bonilla maakt van iedere gitaarsolo een hele happening. Qua repertoire overtuigt vooral het eigen werk. Hoewel de New Yorkers bij de gespeelde cover van eigen grote helden The Clash net zo overtuigen als bij hun eigen nummers. Hopelijk komt de band binnenkort nog eens naar Nederland, met meer repertoire. Terugkomen doen ze vast en zeker.