Vierde editie Liedjesmakersfestival een succes

De avond: goede mix van lokaal talent en gerenommeerde artiesten

Tekst: Sjoerd van Ommen / Foto's: Willem Stolk. ,

Sinds 2009 vindt in Almelo het Liedjesmakersfestival plaats en afgelopen zondag was het tijd voor de vierde editie. Grote en minder grote namen stonden te schitteren op verschillende podia. Zo waren er namen als Luuk Schmidt, Vals Plat, Limoensneeuw, Arthur Ebeling, maar ook Tangarine te vinden. Laatstgenoemde was afgelopen maand de huisband van De Wereld Draait Door. Check hier het verslag van de avond van het festival.

Rond een uurtje of zes wordt het publiek van buiten ineens Hof 88 binnen gezogen. Gitaarmuziek en een heerlijke stem klinken vanuit de foyer. Daar staat een jonge vent rustig zijn ding te doen met zijn gitaar. Er hangt een heerlijke sfeer. Links en rechts staan mensen met een wijntje aandachtig luisterend naar de prachtige muziek van Luuk Schmidt.

In de Kapel staat even later Vals Plat. De naam doet mij eerder denken aan de Cauberg in Limburg in associatie tot de wielersport dan aan mannen met banjo's, gitaren en een contra-bass. Humoristische teksten met een vleugje ironie en daar dan weer een laagje Mumford and Sons in Nederlandse stijl overheen. Het publiek geniet en lacht voluit om de grapjes van de zanger die de nummers humoristisch aankondigt.

In de theaterzaal, een stukje verderop, zijn geen banjo's te bewonderen. Wel een gitarist, drummer en contra-bass. Limoensneeuw oogt fris, vrolijk en valt in de smaak bij het publiek. Een enthousiaste toeschouwer was blij verrast. "Ik kon mezelf helemaal verliezen in de muziek. De muzikale invloeden van de band en de stem van Johanneke passen erg goed bij elkaar. Des te opvallender dat deze muziek (nog) niet op vinyl is vastgelegd. Mijn aandacht werd al gepakt bij de ludieke wijze waarop ze het podium betraden. Limoensneeuw hield het gehele optreden mijn aandacht vast en was een genot om naar te kijken en luisteren."

Dé grote naam van het festival voor 2013 was natuurlijk de huisband van talkshow De Wereld Draait Door: Tangarine. Niet te onderscheiden tweelingbroers met een fijne 'folkie' sound betreden het podium. Voordat ze beginnen met spelen is de 'zoek de verschillen gedachten-stroom' al opgekomen. Enig opvallend detail is dat de één trendy witte schoentjes aan heeft en de ander niet.

'Goodbye to the Howling Wind' beginnen de mannen te zingen, een fijn rustig nummer om bij weg te dromen. Een nummer dat gaat over de plekken waar de broers hebben gewoond die ze gedag hebben moeten zeggen. Even later komen de twee rasmuzikanten ineens verrassend uit de hoek. De een klapt op een tempo waarop de ander ineens begint te rappen met een gitaartokkeltje eronder. Heel bijzonder! Vervolgens wordt er omgeschakeld naar de fijne 'Tangarine-sound'.

Het publiek is onder de indruk en klapt enthousiast mee. Na 'The Motion Of Light' smeken de aanwezige muziekfanaten om een toegift en die wordt gegeven ook. Niet vanaf het podium. Niet op de versterker. Nee, op en top akoestisch vanuit het midden van de zaal. En zo sluit Tangarine de optredens in de kapel op fenomenale wijze af.

Als toetje verscheen er één van de meest ervaren muzikanten van de dag: Arthur Ebeling. Solo in de theaterzaal. Deze man is zijn wilde haren verloren, maar vertelt graag zowel zingend als pratend hoe zijn tijd mét wilde haren was. De ervaring spat er aan alle kanten vanaf. Een blues-sound met ongelofelijk sterk gitaarspel. Het leuke is dat hij ieder nummer afsluit met een tik op zijn 'winkelbel' wat een leuk effect geeft. Ondanks dat de wijzer van de klok de twaalf voorbij was gestreefd en de maandag was begonnen, bleef Arthur vrolijk doorgaan met zijn enorme repertoire. De toeschouwers genoten van een heerlijke afsluiter. Of beter gezegd: een toetje van groot formaat.