“Dit hadden we totaal niet verwacht.” Compleet verrast zitten de mannen van Wilson bijeen. Zojuist kregen ze te horen dat ze de winnaars zijn van de eerste voorronde van Stairway to Hedon, gehouden in cultureel jongeren centrum De Buze in Steenwijk. “Het is wel heel erg tof om die waardering te krijgen, vooral omdat we zelf het idee hadden dat we nogal uit de toon vielen qua genre”, vertelt bassist Jannick Philipsen terwijl hij een biertje in ontvangst neemt. “Proost!” Woest gebrul klinkt.
Punkrock formatie The Patents, alternatieve rockband Wilson, vuige rockband Midnight Motel en het jonge energieke rockbandje Who Killed the Sixth? speelden vrijdagavond een overtuigend repertoire. Opener The Patents valt vooral op door de tomeloze energie, ondanks het geringe publiek dat zo vroeg op de avond aanwezig was. Stevig, rauw en vooral ook keiharde punk. “Dit nummer gaat over priesters die graag aan kinderen zitten”, kondigt bassist Geordy van Velzen stoïcijns het volgende nummer aan. Het is niet alleen keiharde punk, vooral ook punkrock met een boodschap. Het geeft hen meer diepgang dan de gemiddelde punkrock band.
Daarna is het de beurt aan Wilson uit Lochem. Ergens is het opmerkelijk dat deze band geprogrammeerd staat met de andere bands. Rauwe rock of punk is het namelijk vooral niet, hoewel dat totaal niet erg is. Het siert de heren dat ze durven te experimenteren op het podium. Tussen de gitaren wordt niet alleen een mondharmonica of tamboerijn tevoorschijn gehaald, ook een megafoon zorgt voor een edgy effect en is slim bedacht. The Shins-achtig stemgeluid, Foals-achtige gitaarrifjes: Wilson valt in de smaak door hun eigenheid.
De heren van Midnight Motel maken vuige gitaarrock. Lange haren, open houthakkersbloesjes, brutale koppen en rauwe gitaarsolo’s. Ze weten het goed te brengen, vooral nummer
Heart of Stone is ijzersterk vanwege het gitaarspel. De dynamiek van de band en de podiumkwaliteiten maakt Midnight Motel aangenaam om naar te kijken en te luisteren. Ook in de zaal slaat dat aan, hoewel het toch vooral de mannen in het publiek zijn die goedkeurend knikken. Midnight Motel is seks op gitaren en zelf lijken ze dat vooral ook prima te vinden. Toch is het jammer dat ze niet net dat beetje extra brengen om echt op te vallen.
Afsluiter is de jongste band van de avond, Who Killed the Sixth?, waar de gemiddelde leeftijd rond de zeventien schommelt. Toch maakt die jongere leeftijd helemaal niets uit, qua podiumprestaties. Nummer
Your Inhibitions is verrassend goed, vooral door de rauwe stem van zanger Lubbert van Dijk. Het is rock zoals we het kennen, doet in vlagen ook aan Green Day denken. Fel, hard, stevig. De gretigheid van de band op het podium is voelbaar, maakt hen zelfverzekerd en dat staat hen uitermate goed.
Wilson’s zanger Diederik Pasman neemt een slok van zijn bier en bekijkt de cheque waar de naam van zijn band op staat. Een bandlid van Who Killed the Sixth? loopt voorbij. “Gefeliciteerd hè!” Ook Diederik is compleet verbaasd. Toch biedt het winnen van deze avond weer nieuw perspectief. “We willen graag experimenteren op het podium. In de finale gaan we dat waarschijnlijk ook doen.” Hij grijnst. “Deden we vanavond ook een beetje, en blijkbaar wordt dat wel gewaardeerd.”