Tot eind november staat Stevie Ann bijna 30 keer in diverse theaters door het hele land. Het optreden in het Wilminktheater is de vierde in de rij. Dat de tour pas net begonnen is, is hier en daar wel te merken. Stevie Ann lijkt er nog even in te moeten komen, maar ze weet de spanning aardig op te vangen. En misschien voelt het ook natuurlijker om eigen werk te spelen dan liedjes van grote artiesten.

Stevie Ann neemt het publiek mee op een roadtrip van anderhalf uur langs haar muzikale helden, degenen die haar inspireerden om te doen wat ze nu doet. Klassiekers van grootheden als Bob Dylan, Joni Mitchell en Tom Petty komen langs, maar ook een geheel eigen versie van Britney Spears’ ‘Toxic’. Die nam Stevie Ann overigens al in 2006 op voor de cd-single van ‘One Year Of Love’, eveneens een cover (van Queen).

Bij covers is het onvermijdelijk dat men gaat vergelijken. Probeer je als artiest het origineel zo dicht mogelijk te benaderen of geef je er helemaal je eigen draai aan? Stevie Ann doet het allebei en dat levert een wat wisselend effect op. Een Motown-song op de piano klinkt verrassend fijn, een liedje van de Beatles – al door vele anderen gezongen – is het nét niet helemaal, maar misschien komt dat door de gitaar die in dit nummer wel erg scherp klinkt.

Haar warme, countryachtige stem komt vooral goed tot zijn recht in combinatie met de gitaar, maar bij ‘It’s too late’ van Carole King begeleidt Stevie Ann zichzelf op de vleugel en dat nummer lijkt wel speciaal voor haar geschreven. Een perfecte keuze. Dat Whitney Houston op de setlist staat, is in het licht van haar muzikale geschiedenis wel te begrijpen, maar voor het mooie had het eerlijk gezegd niet gehoeven. Eén eigen liedje komt vanavond voorbij. Een nieuw liedje, en daarmee een teaser. Laat maar komen, dat nieuwe album!