Striking Justice laat niks van Atak over

EP release van ambitieuze hardcoreband uit Hengelo

Tekst: Ruben Eijsink. Foto's: Sharon Duursma. ,

Een goedgevulde Saxionzaal van Atak was op zaterdag 6 oktober getuige van een intense releaseshow van Striking Justice. Met behulp van drie bevriende bands schudde het podium op z’n grondvesten. En daar hebben ze niet eens podium voor nodig.

Wie nog niet wist dat het lekker gaat met Striking Justice uit Hengelo heeft de laatste tijd niet opgelet. De ene internationale tour is nog niet afgerond of de visa voor een nieuwe tour zijn alweer aangevraagd. Desalniettemin hebben ze in het voorjaar van 2012 de tourbus gelaten voor wat het is en zijn ze de studio ingedoken om nieuw materiaal op te nemen. Het resultaat is 'De Verharding': een conceptuele plaat waarop een nieuwe sound te horen is die de band absoluut niet misstaat. Een rock ‘n roll groove gemixt met de hardcore die we gewend waren, maar dan in een nieuw jasje. Denk aan Gallows meets Touché Amoré. Kunnen ze zo’n vergelijking met hun helden live ook waarmaken? 

Laat zo’n avond openen in Atak maar over aan deze jongens uit Delden. To the Test heeft een aantal jaren geleden een split gedeeld met hun collega’s van Striking Justice en on the road zijn ze ook geen onbekenden van elkaar. De muziek is compromisloos, hard en bruut. De gitaarsound klinkt als een dikke brei met zompige distortion. Het is even wennen, maar na een paar songs wil dat geluid best beklijven. Extra credit voor de drummer, die met origineel slagwerk de boel bij elkaar houdt. Daarna is het de taak aan When Walls Collapse om de brute riffs en breaks voort te zetten. Tevens tourmaatje van de band van de avond en vakkundige bedenkers van melodieuze metalcore. Deze Friezen zorgen ervoor dat de zaal iets gaat ontdooien. Hier en daar loopt er iemand al armen zwaaiend heen en weer. Bij Screw Houston, Start Screaming is het vooral luisteren geblazen. Er komt veel nieuw werk voorbij, dat nog even moet inzakken. Het zal niet lang duren voordat ze de studio in gaan om de opvolger van ‘When Trumpets Fade’ op te nemen. Erg overtuigend werkt de band, met leden verspreid door heel Nederland, hun setlist af. De melodieuze posthardcore volgepropt met toffe riffs en vette hooks gaat er goed in. Drie bands gehad, mooie avond zou je zeggen. Dan moet de band waar het vooral om draait vanavond nog komen.

De mannen van Striking Justice hebben groots uitgepakt om dit nieuwe wapenfeit te presenteren. Het fenomeen “floorshow” is alom bekend in de hardcore scene. Het zijn geen rockstars, maar gewoon mensen zoals jij en ik die een instrument bespelen of graag in een microfoon (of niet) schreeuwen. Direct na afloop van de fijne set van Screw Houston, Start Screaming wordt er een geoliede machine in gang gezet om het zo gezellig en awesome mogelijk te maken op de vloer van de Saxionzaal. Er worden tapijten neergelegd, een arsenaal speaker cabinets en versterkers worden bijgesleept en over extra verlichting wordt ook niet moeilijk gedaan. Het zou zomaar een decor van een videoclip kunnen zijn.

Uiteraard wordt de ‘De Verharding’ integraal gespeeld, daarnaast komt er ook veel ouder werk voorbij. Dat Striking Justice een enorme groei heeft doorgemaakt, is goed te horen als je oude en nieuwe songs door elkaar hoort. De nieuwe nummers klinken meer open en er is meer dynamiek in tempo en melodie. Het tragere ‘Babyboomers’ blijft favoriet, maar eigenlijk gaan alle zes nieuwe nummers erin als zoete koek. De harde kern van de Striking Justice fans gaan flink tekeer in de volle zaal. Constant vliegen er armen en benen in de lucht en wordt er behoorlijk heen en weer gemosht. Zanger Rens krijgt regelmatig hulp van mensen die alle nummers woord voor woord kunnen meebrullen. Hoewel men elkaar soms bijna de hersens inbeukt, is de sfeer gemoedelijk en broederlijk. Voorzien van een fantastische lichtshow en prima zaalgeluid staat Striking Justice één van de beste show die deze zaal ooit gezien heeft weg te geven. Vergelijking met de helden is dik ingelost.