In augustus 2009 begon Crown Cold met het combineren van verschillende muziekstijlen, maar altijd met keiharde metalcore-riffs, indrukwekkend slagwerk en agressieve vocals. Één ding is zeker: de energie spat er vanaf. Het enthousiasme en de vastberadenheid van de band heeft er voor gezorgd dat zij eind 2010 een samenwerkingsverband aangingen met poppodium Het Burgerweeshuis te Deventer. De band repeteerde tot in de late uurtjes in de kelder van het poppodium. Gelukkig is dat niet onopgemerkt gebleven. Deelname aan bandwedstrijden en optredens op zowel festivals als in kleine zaaltjes, maakt dat zij steeds populairder worden.

Eindelijk was het dan zover: de presentatie van de EP. De EP bestaat uit vier snoeiharde nummers waarvan de tekst vaak onverstaanbaar is. Het eerste nummer ‟Walk the Plank’’ begint met stevige gitaarklanken en een lekkere metalcore-melodie. Vervolgens wordt je meegesleurd door de overheersende vocals en is de toon van de EP gezet. De bijbehorende videoclip geeft je het ruige en agressieve gevoel dat past bij het nummer. Het einde van het nummer is zelfverzekerd en maakt je, ook als het niet jouw muzieksmaak is, nieuwsgierig naar het volgende nummer op de EP.
Het begin van de tweede track ‟Days of Annihilation’’ begint niet met opzwepende gitaartonen of een muzikaal intro. Je oren worden in de eerste seconde al van je hoofd geschreeuwd waardoor de titel van het nummer zeer toepasselijk is. De bastonen zijn strak en snel. Aan het eind van ‟Days of Annihilation’’ wordt je nogmaals, duidelijk verstaanbaar, verteld waar Grown Cold voor staat: no-nonsense!
‟Our Glory Days’’ staat voor het motto van de band. Het nummer begint met een lekker tempo. Daarna komen de rauwe klanken je weer tegemoet met niet altijd even soepele gitaarpartijen. Toch spat de energie van het nummer af, en dat maakt emoties bij je los. De band maakt daarmee onderscheid in de death metal-core scene. Het plezier is voelbaar en dat is bij live optredens vast en zeker te zien. Ze nemen je met ‟Our Glory Days’’ mee in de agressieve wereld van Grown Cold. De zelfgeschreven nummers blijken gebaseerd te zijn op alledaagse thema’s. Volgens de band moet je zelf de songteksen maar opzoeken als je de letterlijke teksten wil leren kennen.
Het laatste nummer van de EP ‟Kicked down (and left for dead)’’ begint net als ‟Days of Annihilation’’ met de ruige stem van de zanger. Halverwege het nummer neemt hij af en toe een pauze en worden er een aantal energieke metalsolo’s weggegeven door de andere bandleden. Dit nummer heeft onverwachte wisselingen en is op de één of andere manier onderscheidend van de andere nummers. De mid tempo stukken zijn wat minder van kracht, maar Grown Cold maakt het dubbel en dwars goed in de snellere stukken.
Grown Cold zal nog hard moeten werken om zich staande te kunnen houden, maar deze EP is een zeer geslaagd begin. De combinatie van de verschillende muziekstijlen en passages werkt. Stilzitten is geen optie, dus houd deze band in de gaten!