"Before you speak, you should ask yourself; will it improve upon the silence?" Een zwangere zangeres, twee stabiele factoren en een grote groep behulpzame muzikanten hebben ervoor gezorgd dat het nieuwe album van Gare du Nord een feit werd. Het album 'Lilywhite Soul', geïnspireerd door de zwangerschap, is gevuld met een twaalftal niet bijzonder doordachte, maar juist vanuit het hart en pure nummers. Hiermee wordt de sound van Gare du Nord persoonlijker en directer. Op die manier is het een gepaste onderbreking van de stilte. En hoe kan je dat beter bereiken dan met de puurheid van een zwangerschap? Mede dankzij Arrow Jazz FM is Gare du Nord sinds 2007 uitgegroeid tot een vaste waarde in de Nederlandse muziekwereld. Ook de puurheid van het nieuwe album wordt bij de radiozender erg gewaardeerd. Niet alleen wordt Gare du Nord daar veel gedraaid, maar ook wordt de clubtour veelvuldig gepromoot. Inmiddels is Samson Mauk geboren en de clubtour begonnen. Wat later dan verwacht worden de deuren van de grote zaal van Atak op vrijdag 25 november geopend en stroomt het diverse publiek naar binnen. Van jong tot oud komen de mensen luisteren naar de mix van jazz, blues en soul van Gare du Nord. Als de zaal goed gevuld is, begint het vijftal begeleidende muzikanten met een korte opwarmer. Als het zesde en opvallendste lid de buhne betreedt, begint het optreden pas echt. Door haar energie en verschijning gaan al snel de eerste heupen in het publiek los en is het dansen op de plaats begonnen. Iedereen geniet op zijn eigen manier. Het optreden kenmerkt zich vooral door dansbare jazz en soulmuziek met nummers die stuk voor stuk lekker in het gehoor liggen. Voor deze gelegenheid bestaat de band uit zangeres Dorona Alberti, gitarist Ferdi Lancee, drummer Geert Roelofs, bassist Frank di Angelis, orgelspeler Arthur Antoine en saxofonist Paul Ensink. De begeleidende muzikanten zijn stuk voor stuk erg goed. Vooral het solowerk is indrukwekkend. Maar.. veruit de beste muzikant is toch Dorona Alberti. Het unieke en prachtige stemgeluid van de zangeres maakt de band bijzonder. De jazzy sound, warmte en het gevoel wat ze in der zanglijn legt, maken de muziek uniek. De nummers die zonder Dorona Alberti gespeeld worden, zijn wel goed, maar mist het bijzondere geluid. De zangkwaliteiten van Dorona Alberti komen vooral goed tot zijn recht bij de twee ingetoge nummers 'Berlin Beat' en 'Language of the Blues'. De nummers komen regelrecht je hart binnen. De grote zaal lijkt even een klein en ingetogen theater. Hierdoor merk je dat ze meer is dan een geweldige zangeres; ze is een geweldige performster. De puurheid van het album kwam in de zaal minder goed tot zijn recht. Muzikaal zat het helemaal goed en is er niks op aan te merken. Echter was de interactie met het publiek minder. De performance bezat ook enkele onnodige toevoegingen en ingestudeerde stukjes. Niet alleen de verlichte bassgitaar, maar ook het omkleden van de zangeres. Ze zag er dan wel keer op keer oogverblindend uit, maar het was overbodig. Misschien had het te maken met de video-opnames? Maar dan vraag ik me af waarom de Hengeloose saxofonist niet tijdens het optreden een ander opvallend bloesje aan heeft getrokken. Gare du Nord heeft deze toevoegingen helemaal niet nodig. Ondanks dat blijft het optreden erg goed. Vooral bij het nummer 'Beautiful Day' ging de zaal los. Iedereen danste en genoot. Zolang het puur en uit het hart blijft komen, mag Gare du Nord wat mij betreft altijd de stilte verbreken!