Om de avond een Twents tintje te geven staat heden avond singer/ songwriter Luuk Schmidt als voorafje op het menu. Schmidt kennen we beter als de enthousiaste frontman van de funky formatie Necessary Nature, maar heeft zijn muzikanten vanavond ingeruild voor niemand minder dan Thozes. Hij begeleidt hem op elektrische gitaar. Schmidts' liedjes zijn fragiel en live nog niet echt heel krachtig. Daarvoor lijkt hij te zenuwachtig en weet daardoor de microfoon lang niet altijd op tijd te bereiken. Terwijl Thozes aan het improviseren is op diens gitaarspel geniet het publiek zichtbaar van dit zeer oprechte optreden. Dat Schmidt veel ervaring op heeft gedaan in een band is goed hoorbaar. Je kan er bijna de arrangementen van een complete band bij zijn nummers dromen. In dat geval zullen zijn nummers veel meer tot hun recht komen, maar dat lijkt een kwestie van tijd. Als tweede op de menukaart wordt ons een vrouwelijke singer/ songwriter geserveerd. Rachèl Louise is door Dotan op tour meegenomen om de voorprogramma's te verzorgen. De winnares van de Utrechtse Poppprijs 2011 zet met volle overtuiging haar eerste nummer 'At The Disco' in. Rachèl Louise begeleidt zichzelf op piano en het doet allemaal erg denken aan Laura Jansen ofwel leuke fijne liedjes in hapklare brokken. Een groot minpunt is wel dat ze Maria Mena's 'Just Hold Me' covert met haar broer op gitaar. Qua zang goed uitgevoerd, maar het doet wat 'Nichtje doet stukje op ooms' 50-jarige verjaardagsfeestje' gevoel naar boven brengen, wat afbreuk aan haar totale set doet. Toch smaakt het wel naar meer en het lijkt me dan ook zeer waarschijnlijk dat we nog veel meer van haar gaan horen. Voor het hoofdmenu moet Dotan zorgen. De 25-jarige Amsterdamse singer/ songwriter nam zijn debuutalbum 'Dream Parade' op met met behulp van onder andere Billy Lefler en Michael Chaves (gitarist John Mayer) en heeft de stempel '3FM Serious Talent' gekregen en dat gebeurt nooit zonder reden. Zijn naam prijkt dan ook groot op het affiche en de verwachtingen liggen dan ook niet heel laag. Dotan begint alleen op toetsen met een kort ingetogen nummer waarna snel de rest van de band ook het podium betreedt en we het gevoel krijgen dat hij nu pas echt begonnen is. Dotans' enthousiasme twinkelt tijdens het optreden in zijn ogen en doet zijn muziek zeker ten goede. Hij geniet zichtbaar van het spel van zijn eigen band, die de nummers strak afwerkt. Dat ze niet vies zijn van een cover blijkt ook. Zo passeren zowel 'I Don't Trust Myself' van Dotans' held John Mayer als 'Shut Your Eyes' van Snow Patrol de revue. Al met al een vrij vermakelijk optreden. Dotan weet pas echt de sympathie van het publiek te winnen als hij de stoute schoenen aan trekt en een 'vanochtend nog geschreven' nummer ten gehore brengt, met de tekst nog op papier. Verder houdt hij het erg veilig en hierdoor kent het optreden weinig diepte, maar tegelijkertijd ook weinig hoogtepunten. Deze 'serious talent' is er nog lang niet, maar lijkt wel een mooi eindje op weg te zijn.