Een wit licht. Een heleboel rook. En dan de beginnende drumsolo van het nummer “I’m Coming For You” gevolgd door het herkenbare stemgeluid van Ruben Block. De avond staat in het teken van de muziek, en op een korte voorstelronde na verspilt de zanger geen tijd aan nutteloze kletspraatjes. Op het moment dat Block even een slok water wil nemen, worden we als publiek bezig gehouden door drummer Mario Goossens die wonderbaarlijk snel met zijn drumstokjes werkt.

Triggerfinger komt oorspronkelijk uit Antwerpen en wordt de luidruchtigste band van deze stad genoemd. Het trio, dat begin 2004 in deze formatie is begonnen, weet een enorme bak met melodieuze rock neer te zetten. De muziek zit bijzonder in elkaar. Bassist Paul van Bruystegem tokkelt de melodie mee, wat de nummers een zwaar geluid geeft. Daarnaast heeft de drum een prominente plaats, en dat geeft het geheel iets mysterieus. Het stemgeluid van Ruben Block is heel herkenbaar en het is bijzonder wat hij ermee kan. Van een gil tot een lage grom, uit de strot van Block komt het allemaal. Daarnaast geeft Block een strak stukje gitaarwerk weg. De band heeft inmiddels vier platen uitgebracht, waarvan de laatste eind november.

Niet alleen qua muziek zijn ze uitzonderlijk, ook het uiterlijk van de mannen is opvallend. Alle drie dragen ze bij hun grijzende haar een pak. Bassist Paul van Bruystegem, oftewel Monsieur Paul, draagt het hele optreden een donkere zonnebril en heeft veel weg van een stevige bodyguard. Zanger Ruben Block heeft een charismatische uitstraling met zijn lange grijze lok en baard. Zijn lok zwaait tijdens het spelen heen en weer en als hij op het podium springt waar het drumstel op staat, gooit hij de lok naar achteren en steekt zijn gitaar de lucht in. Drummer Mario Goossens slaat op de drums alsof zijn leven ervan afhangt en gaat regelmatig staan om zo het publiek op te jutten. Het is wel duidelijk dat de mannen er net zo van genieten als wij om in Metropool te zijn.

Voor het Belgische trio warmt The Union de zaal een beetje voor. Maar net als andere voorprogramma’s neemt het publiek dit halfuur de tijd om een plekje te zoeken, iets te drinken te halen en bij te kletsen met buurman of buurvrouw. The Union speelt een leuk halfuur, maar na Triggerfinger kan niemand uit het publiek nog vertellen waar die muziek over ging. De mensen die Triggerfinger nog niet zo goed kenden, zijn na vanavond overtuigd. Deze band weet hoe ze het dak eraf kunnen spelen, snoeiharde muziek moeten maken en hoe ze gewoon ouderwets moeten rocken. Want dat willen we toch gewoon?