De Deventer band Grim Ordeal mag het spits afbijten. Als de band begint te spelen is het nog vrij rustig in de zaal, maar dat kan de muzikanten niet deren, zij gaan al helemaal los. Snelle partijen worden afgewisseld met langzamere stukken en steeds meer bezoekers druppelen binnen. Het publiek is nog wat tam, maar Grim Ordeal weet de mensen aardig wakker te schudden. Steeds meer knikkende hoofden worden gesignaleerd en na elk nummer wordt er enthousiast geapplaudiseerd. De muziek is wellicht wat beter dan de zang, maar hier staat een niet te technische, strakke metalband.
Wanneer de bandleden van Deadbeat hun opkomst maken, is het even omschakelen. Zagen de mannen van Grim Ordeal er nog erg 'metal' uit, (om eens even lekker te generaliseren: lange haren, baarden, sikjes, tattoos en geheel gekleed in het zwart), de jongens van Deadbeat voldoen qua uiterlijk absoluut niet aan wat je zou verwachten van een metalband. Eén van de gitaristen draagt een roze poloshirt en de basgitarist, die met blote voeten op het podium staat, een Hawaii short. Bovendien zijn de armen van deze laatste beschilderd met enorme nep-tattoos. Is Deadbeat een parodie op de metal-scene? Neen. Zoals de bandleden zelf zeggen: "Whoever said that metal can't wear a smile or get dressed in the brightest of colors is a liar." Deadbeat plaatst zichzelf in het genre "partycore". Wat dat genre precies inhoudt wordt duidelijk zodra de show begint. Strakke huisgemaakte elektronische beats, stevige baspartijen, scheurende gitaren en energieke zang zorgen voor een goed, opzwepend optreden. Halverwege het optreden vraagt de zanger om een cirkel pit, maar het publiek geeft nog niet veel sjoege. Deadbeat gaat hard, maar is toch melodieus. Na een paar eigen nummers wordt een cover van Flo Rida's 'Right Round' ten gehore gebracht. Dit nummer wordt door veel mensen herkend en meegezongen/meegeschreeuwd. Het begint drukker te worden in de zaal en aan het einde van de show ontstaat er dan toch die cirkel pit. Het is inmiddels wel duidelijk wat Deadbeat bedoelt met: "metalcore that knows how to party!"
De derde band die het podium op mag is Grown Cold. Deze band is in één woord: HARD. Ze zetten (mede dankzij de krachtige frontman) een goede, energieke show neer. Hoewel de zanger het meest in het oog springt, moeten ook zeker het uitstekende gitaar-, bas en drumwerk benoemd worden. Al vrij snel ontstaat er een kleine pit (het publiek doet inmiddels lekker mee), die later flink wordt uitgebreid.
Dan is het de beurt aan de laatste band van de avond: Striking Justice. Zij hebben het voordeel dat het publiek al flink opgewarmd is door de vorige drie bands en dus inmiddels bereid is flink los te gaan. Striking Justice levert een mix tussen hardcore en metal, waarbij hardcore de overhand heeft. Steeds meer mensen banen zich een weg naar voren richting podium, waar erg veel interactie is tussen de band en het publiek. Ook de frontman van Grown Cold zingt nog een nummer mee. De zang wordt zo nu en dan flink overstemd door de harde muziek en dat is jammer, maar de fans vooraan worden daar niet minder enthousiast van.
Al met al kan de conclusie worden getrokken dat er deze avond flink genoten is van al het talent dat aanwezig is in ons Overijssel. Stuk voor stuk hebben de bands laten zien dat ze ervan genieten om op het podium te staan. Het was energiek, strak, stevig, maar vooral: hard. Mocht je één van deze bands nog gaan zien; vergeet je oordoppen niet mee te nemen!