Op een mooie zondagavond is de intieme zaal van Theater Bouwkunde in Deventer volledig uitverkocht voor een optreden van Dez Mona uit België. Het van origine Antwerpse tweetal, dat bestaat uit contrabasspeler Nicolas Rombouts en vocalist Gregory Frateur,is tegenwoordig aangevuld met Roel van Camp (accordeon), Steven Cassiers (drums) en Bram Weijters (toetsen). De huidige tour is genoemd naar het vorig jaar verschenen derde album getiteld ‘Hilfe kommt’. Kenmerkend voor het muziekgenre is een mix van stijlen uit de jazzhoek en gospel. Ook zijn er invloeden van Tom Waits en Nina Simone, aangevuld met een hoge dosis drama en spiritualiteit.
Wanneer de band op de bühne heeft plaatsgenomen klinkt van de laatste cd het nummer ‘Passage to the sun’ hectisch en bombastisch. Het krijsende stemgeluid en de lange uithalen van Frateur doen denken aan een operazanger. Op het podium loopt hij in trance met zijn microfoon heen en weer en lijkt daaruit niet te ontwaken. De interactie met drummer Cassiers als backing vocalist lijkt hem even los te maken uit zijn eigen ‘wereldje’ waarin hij zich voortbeweegt. Opvallend aan de vijf muzikanten is de perfecte samenhang der instrumenten binnen alle nummers. De accordeon in combinatie met de contrabas geeft bijvoorbeeld een extra dimensie aan de sfeerrijke setting. Het gevoelige ‘Blue Girl’ van het debuutalbum is daarbij als een krachtig en poëtisch liefdesverhaal onder begeleiding van Weijters op piano.
Frateur lijkt over meerdere persoonlijkheden te beschikken. Hij golft van heel intiem en lieflijk naar hard en schreeuwerig. De afwisselingen zorgen voor een boeiend schouwspel. Het enthousiaste publiek ondergaat het aandachtig. In een moment van stilte vraagt hij de bardame om een glas water. Na een paar slokken vervolgt de frontman zijn show. Het onheilspellende ‘In the yard’ klinkt als angstaanjagende filmmuziek, dromerig is ’Arid song’. De veelzijdigheid maakt dat dit optreden geen moment verveelt. Intens zoals het prachtige ‘She says it´s not for long’ waarin de muzikanten de juiste draai weten te geven aan het afwisselende geluid. Een korte solo als intermezzo van Rombouts doorbreekt kort het vocale geweld. Afsluiter van de avond is ‘I got to know’, prachtig ingeleid door opnieuw het droge contrabasgeluid.
Wie allergisch is voor gegil moet niet naar een optreden van Dez Mona gaan. Voor alle muziekpuristen zonder piepende oren is dit echter een ultieme en aangename kennismaking. Een unieke performance van topmuzikanten zoals je die zelden meemaakt. Dit zijn geen commerciële hits, maar puzzelstukjes van het leven.