De opgetrommelde bevriende bands liegen er op deze avond 14 oktober zeker niet om, met de helden van Grown Cold, Cold Blooded en het eerder genoemde Striking Justice. Stuk voor stuk harde bazen die fungeren als aambeeld waarop Troops of Doom zijn hardcore hamer op kapot kan rammen. Gelukkig kan uw razende reporter geen genoeg krijgen van de eerste band van de avond, Grown Cold. Na het Herfstoffensief en de dag voor de EP-release nog in de Enschedese Rocks, blijft de vijfkoppige formatie met een haast eindeloze energie het podium bestormen. Hard, ruig, met een stamina waar een 16-jarige, seksueel actieve puber jaloers op kan zijn. Overal en altijd, spelen en entertainen. Voor wie het maar wil horen. Dat wordt gewaardeerd, zeker door het publiek. Cold Blooded was een verrassing. Niet eerder gezien, en helemaal uit Heerenveen voor de release. Hulde. Om te quoten uit hun nummer 'With Hate Everything is Possible' : "There will be no mercy, and no sympathy. Do unto others before they do unto you. Mercy is for the weak." En zo speelden ze het publiek kapot. Medogenloos, haast respectloos naar de andere bands, maar dan niet in negatieve zin. Snoeihard. Heerlijk. Ook Striking Justice zette de harde trend van de avond goed voort. De band heeft inmiddels al aardig wat ervaring op kunnen doen, onder andere in Amerika, en dat is te zien. Ook al was de complete performance van een lekker niveau, de zanger bleef af en toe wat achter bij de rest. Dit mag gezien worden als een kleine smet op de complete set. Ze speelden als bezetenen, voornamelijk gedreven door de fanatieke drummer. Heerlijk wat hij allemaal uit zijn drumstel toverde. Heb sinds lange tijd niet meer zo genoten van drumwerk, erg vernieuwend, en zo ontzettend slopend. Meesterlijk, haast virtuoos. Zwaar indrukwekkend. Natuurlijk was het de avond van Troops of Doom. Met een inmiddels vaste schare aan fans die zich hadden verzameld in de kleine zaal zat de sfeer er goed in, mede dankzij de drie voorgaande bands. Een groot beamerscherm hing achter Luc, de drummer, waarop projecties vertoond zouden worden. Het is goed te zien dat Peter meer en meer in de rol als frontman is gaan zitten en een echte baas is achter de microfoon, zeker nu hij vocaal sterker is dan voorheen. Uiteraard was het kenmerkende gitaarwerk van Karel sterk aanwezig, geflankeerd door het minstens zo lekkere werk van Maiko. Helaas was de solo van laatstgenoemde, waar altijd naar uitgekeken wordt, niet helemaal lekker, maar die is dan ook erg lastig. Roelof is steevast consistent op zijn bas, en een onmisbaar persoon in de band, evenals het karakteristieke drumwerk van Luc. Een groot minpunt aan de release was het gepresenteerde filmmateriaal op de beamer. Bij tijden complementeerde de beelden de muziek, maar voor het overgrote deel waren de beelden of te overheersend, of gewoonweg te schokkend. Ook hele scènes uit de film 300 waren eerder een afleiding dan een aanvulling, maar vooral de schokkende beelden waren iets te veel. Natuurlijk wil de band shockeren, maar dit was shockeren om het shockeren waarbij er geen connectie meer was met de muziek. De intentie om te experimenteren met beelden wordt gewaardeerd, al waren meer mensen in het publiek niet geheel gecharmeerd van de getoonde beelden. Al met al wel een erg geslaagde avond, de CD klinkt professioneel en is goed geproduceerd. Alle bands klonken erg lekker en het is goed te zien dat ze allemaal een niveau hoger zijn gaan spelen. Een erg goede ontwikkeling voor de Twentse (en Heerenveense) bands!