Een gezonde Hollandse jongen op sokken met een akoestische gitaar. Nuchter en met de nodige zelfspot betreedt Tim Knol het podium van Metropool. Tim: “We zijn nog maar bij het tweede liedje en ik zweet nu al. Ik zeg elke keer dat ik meer moet sporten en dat is ook echt zo.” De 20-jarige uit Hoorn neemt zichzelf misschien niet al te serieus, maar zijn muziek des te meer. Tim Knol speelt een set vol heerlijke gitaarliedjes geïnspireerd door de seventies. Lekkere luisterliedjes worden gevolgd door licht swingende gitaarpop. Tim verveelt geen moment.

Sonja van Hamel opent zaterdag 22 mei in de kleine zaal van het Metropool. Lichte zomerse muziek laat het volwassen publiek rustig heen en weer deinen. Het klinkt goed, maar heeft de neiging om naar de achtergrond te verdwijnen. Pas nadat Sonja zichzelf en haar “bandje” voorstelt, is het duidelijk dat het om één persoon en haar band gaat. Daarvoor lijkt het een band met twee leadzangeressen. Sonja’s tweede stem is een octaaf hoger dan die van Sonja en dreigt de show te stelen. Sonja van Hamel klinkt aardig, maar zeker niet opmerkelijk.

Tim Knol ziet er misschien niet opmerkelijk uit, maar zijn stem is dat zeker. Hij heeft een lekker licht hese stem met een randje. Het geeft het toch al lekkere instrumentale net dat beetje extra. Tim heeft een eigen geluid en weet wat hij doet. Natuurlijk is dat ook voor een gedeelte toe te schrijven aan zijn band. De drummer speelt strak en de bassist doet rustig zijn ding. Leadgitarist, Anne Soldaat, speelt strak en vol vuur. De toetsenist van Knol is een vak apart. Mensen vlak voor het podium zijn niet veilig voor zijn elastieken benen. Vol enthousiasme stuitert hij op zijn krukje en stampt met zijn countrylaarzen bijna gaten in het podium. Dit alles zorgt voor een heerlijke Tim Knol ervaring. Goede muziek en een gegarandeerde glimlach mee naar huis.