Je kunt er als bezoeker van deze site niet omheen: het is metal maand in Atak. Mega metal maand welteverstaan. Denk dan niet gelijk alleen aan wapperende lange haren, zwarte mouwloze shirts en lage grunts, zo’n beetje het hele metalspectrum komt deze maand juni voorbij. Ook hardcore is schatplichtig aan het genre. Die harde meedogenloze breaks hebben ze niet bepaald van de discostroming. Vandaar dat het affiche van vanavond zonder blozen de term hardcore kan dragen in het kader van de mega metal maand.
Chiraw uit Almelo mag als eerste de speakers van Atak gaan terroriseren. De front of house man is van mening dat dit soort muziek zo hard mogelijk ten gehore gebracht moet worden. Geef hem eens ongelijk, hoewel de mensen zonder oordoppen hier wellicht later wat genuanceerder over denken. Chiraw is exemplarisch voor deze unieke metal maand in Atak. De herkenbare schreeuw, riffs, metal breakdowns en grunts worden regelmatig afgewisseld met melodische leads, atmosferische samples en toetsenpartijen en ‘cleane’ zanglijnen. Een treffende samensmelting die live ook erg goed werkt. Chiraw staat voor vitale energie (vertaald uit het Chinees) en rauw. Geen ongelukkig gekozen bandnaam want dat stralen ze ook uit. Hun set komt erg solide over. De te gekke lichtshow versterkt dit, tof dat er bij de support act niet zuinig met de lampen wordt gedaan. Dat is lang niet altijd het geval.
Striking Justice uit hardcore broeinest 074 (ook wel bekend als Hengelo) is vanavond ‘one man down’. Gitarist Nick heeft andere verplichtingen en kon er helaas niet bij zijn in 053. Een invaller liet zich gelukkig vinden in de persoon van Kenneth Christoffel. Deze ex-Wreckyard gitarist heeft zijn liefde voor harde riffs nooit onder stoelen of banken geschoven. Binnen een kort tijdsbestek heeft hij de songs zich op bewonderenswaardige wijze eigen gemaakt. De 074 hardcore crew laat het vanavond om de één of andere reden afweten. Geen taferelen als in de clip van Rise Up dit keer. De Hengelose hardcore trots doet het ook prima zonder windmills en andere figuratieve hardcore dansjes op de voorgrond. Ook al staat er (nog) weinig publiek, de mannen lijken nog genoeg energie over te hebben na hun Poolse tour en gaan er gewoon vol in. Heerlijk potje hardcore.
Hoofdact Mucky Pup heeft een enorme zwarte banner, voorzien van bandnaam in witte koeienletters, meegenomen die praktisch de hele breedte van de Saxionzaal beslaat. Het sluit perfect bij aan bij het beeld van de band uit New Jersey: groot, lomp en recht toe recht aan. Deze Amerikanen gaan alweer een tijdje mee. De gebroeders Milnes (drummer en zanger) stonden in 1985 aan de wieg van de Amerikaanse hardcore/punk band. Na zeven albums werd in 1996 een punt achter de band gezet, die later werd omgezet in een komma. Regelmatig traden ze op in verschillende bezettingen. Vanavond staan ze weer in originele bezetting op het podium.
Mucky Pup is een bijzonder gezelschap. De gitarist lijkt zo weggelopen uit het MTV programma Jersey Shore, zanger Chris valt op met z’n komische motoriek en de bassist, tja, de bassist ziet er gewoon uit als een bassist. De mannen zijn allemaal de 40 gepasseerd, maar dat deert ze niet om er flink op los te rocken. Het publiek weet de zaal inmiddels meer te vullen, een moshpit blijft zelfs niet uit. Leuk om te zien dat er alleen maar 30-plussers volledig, al dan niet meeschreeuwend, uit hun dak gaan op jolige hardcore tunes van weleer, want er worden alleen maar oude nummers gespeeld vanavond. De sfeer zit er goed in, niet in de laatste plaats vanwege gitarist Dan Nastasi die een fles Jägermeister rond laat gaan en de nummers die een grote “ouwehoerfactor” hebben. Een aantal covers van onder Iron Maiden en Type O Negative komen voorbij. Als het covertijd is, is de curfew meestal in zicht. Die laat dan ook niet lang op zich wachten. De puberale hardcore/punk van Mucky Pup is een welkome bijdrage aan de metal maand. Het zou nog geruime tijd onrustig blijven aan het Willem Wilminkplein.