Shaking Godspeed opende de avond met een erg interessante voorkeur aan rock & roll. De drie jongens maken rockmuziek met een heerlijke neiging naar enkele tientallen jaren geleden. Met Maarten Rischen op basgitaar, maar ook op elektrisch orgel en Wout Kemkens op een slide gitaar, kwam hier vorm aan. Bijgestaan door powerhouse-drummer Pieter Holkenborg kwam het tot een nieuwe sound. Helaas kregen ze de toch wat magere opkomst toeschouwers maar moeilijk in beweging. Daar bracht de hoofdact Joe Buck gelukkig verandering in. Bij opkomst kreeg hij al een flink applaus en meteen ging de Amerikaan, inclusief hanekam, los op zijn gitaar en base drum. Deze one man band creëert Hellbilly, dickxie cockrock & raw primitive broken country tunes, samengevat ook wel country-punk genoemd. Hij kreeg het publiek goed mee, ook tijdens enkele power frazes in enkele nummers.

Het was indrukwekkend te zien en te horen dat één man zo'n daverende show kan weggeven! Het zweet droop van zijn gezicht en uiteindelijk vielen de scheuren hem in zijn shirt, alles voor de show. Na één nummer als toegift ging Jim Finkley, de echte naam van Joe Buck, meteen over tot het signeren van CD's. Daarbij ging het niet om een handtekening of leuke tekst maar versierde hij complete blanco schijfjes. Dat is nog eens een uniek origineel van een unieke one man band!