Het is toch een dame die bekend staat om haar 'Beat It' gitaarrifs en die veelvuldig te zien was gedurende Michael Jackson's wereldtournee, maar helaas.. het tegenovergestelde gebeurde. Opnieuw een kleine zaal voor een zeer getalenteerde muzikante. Geen wachtrij, geen opgewonde menigte, maar een half gevulde zaal met merendeels muzikanten uit de regio. De middag voorafgaand aan het concert had Jennifer nog een gitaarclinic gegeven waarbij cursisten korting kregen op het avondconcert en menig cursist was aanwezig, maar waar was de rest van de verwachte menigte?
Precies om 20.20 uur wordt het licht gedimd en krijgen we de eerste animatie videoclip te zien. Direct wordt me duidelijk dat dit niet zomaar een concert is waarbij het publiek een artiest een instrument ziet spelen, maar dat deze kunstzinnige dame meer in haar mars heeft. De combinatie van film, kunst en muziek geeft een totaal andere wending aan het verwachtingspatroon van deze avond. Ieder nummer staat in het teken van de virtuele wereld waarbij een als hippie geklede Jennifer Batten op nonchalante bijna cynische manier haar levensverhaal vertelt door middel van beeld en geluid. Haar voorliefde voor Betty Boop tekenfilms en de goed gemonteerde oude film klassiekers worden in sneltreinvaart op het witte doek vertoond. Daarbij krijg ik zelf het gevoel in een filmhuis te zijn beland. Het enige wat daarbij nog ontbreekt zijn de comfortabele ouderwetse bioscoopstoelen.
Het is als het ware alsof ik zit te kijken naar een schilder die op dat moment zijn doek schildert. Iedere gespeelde noot heeft een gevoelsmatige betekenis. Jennifer Batten heeft een timing waar je u tegen mag zeggen en behalve dat ze de noten goed weet te vinden, is ze echt een ster als het gaat om de beroemde Eddie van Halen tappingtechniek waarbij ze met twee handen de akkoorden aanslaat.
De eerste vijf nummers die ze speelt zijn te betitelen als wereldmuziek, waarbij we stereotype beelden krijgen te zien van bijvoorbeeld een land als Egypte met kamelen en oases. Pas na het inzetten van de Michael Jackson medley begint het publiek enthousiaster te worden en ik zie de overgebleven bezoekers, merendeel fervent gitaar liefhebbers, opgelucht ademhalen. Herkenbare gitaarklanken is wat men wil horen. Het ijs is gebroken en het publiek ontspant zich en gaat mee op een muzikale wereldreis. Van Les Paul, Jeff Beck naar Michael Jackson en weer terug naar Jennifer Batten's eigen composities. Ook vertelt ze haar verhaal over haar voorliefde voor glaskunst. Het maken van abstracte glas in lood kunstwerken worden via video- en fotocollages getoond aan het publiek. Na precies anderhalf uur is de voorstelling voorbij. Jennifer trekt de stekkers eruit en verlaat het podium, maar komt na een miniscule adempauze snel weer terug met het op voorhand al ingecalculeerde encore nummer. Haar eigen favoriete nummer waarbij boeren, scheten en nog meer boeren en scheten de boventoon voeren met daarbij op de achtergrond een tekenfilm over het menselijk lichaam en met name de werking van de darmen. De ironische 'smakelijke' afronding van een uitermate eigenzinnige avond met Jennifer Batten als hoofdact in Atak.