Cd recensie: Maanlander

Debuut van de gebroeders Ockels landt hard

door: Ruben Eijsink. ,

Nieuwe Nederlandse "Heelal-rock" van Maanlander.

Debuut van de gebroeders Ockels landt hard

In de zomer van 2009 is er iets opmerkelijks gebeurd. De mannen van de progressieve rockband Ruckfallzieher uit Enschede en omstreken konden niet meer worden aangesproken met de achternamen Schleck, Rück, Rück en Rück. Na een intergalactische interventie (of iets dergelijks) is de bandnaam omgedoopt tot Maanlander en delen ze allemaal de achternaam Ockels.

Hun oudere broer Wubbo heeft het tot mijlenhoog geschopt. De ruimtevlucht van hun oudere broer zagen ze destijds vol jaloezie op televisie. Naar eigen zeggen is hun tijd nu aan gebroken, aldus de bio op hun MySpace. Mix een rockend verleden en een fascinatie voor spacevoertuigen en verre planeten en je krijgt al gauw een geluid dat je kan omschrijven als “Heelal-rock”.

Het acht nummer tellende titelloze debuutalbum doet echter veel minder “spacey” aan dan je zou verwachten. Tijdens binnenkomer “XL” wordt al gauw duidelijk dat we hier met (h)eerlijke gitaarrock te maken hebben in de lijn van Pavement en (de catchy kant van) Sonic Youth. Gezongen wordt in de moedertaal en dat werkt verrassend goed. Alternatieve rock en Nederlandse zang klinkt niet? Bij Maanlander wel. De plaat deint prettig verder, hier en daar op full speed, met lekker in het gehoor liggende akkoordenschema’s, leads en breaks. De gitaren, voorzien van adequate hoeveelheden distortion, vullen elkaar goed aan. Net zoals de falsetto zanglijnen die als troef worden ingezet door de drie vocalisten die de band rijk is. Zoals op het podium fungeert Luc Ockels als een onstuimige, veelzijdige drummer die tussen het gitaargeweld door alles lekker bij elkaar slaat. De degelijke productie is verzorgd door Trush (bekend van Cords). Er zit geen effect te veel op, ze heeft het een echte live feel gegeven.

Na het rustigere bluesy “Mijlen Hoog” wordt de plaat voortgestuwd richting de grote finale: “Planetaire Tegenstander”. Dit nummer straalt een kosmische grootsheid uit waar Matthew Bellamy en co jaloers op mogen zijn. Euforische heelal-rock op z’n best. Landing geslaagd. Op donderdag 15 april gaat het landingsgestel weer uit bij het café van Atak (toegang gratis). Alleen al hun geweldige NASA overalls is een reden om te gaan.