Niet van dat zachtzinnige deze vrijdagavond 6 november in het Burgerweeshuis. Drie groepen ambassadeurs van het meest onversneden spul, doen het Deventerse aan en dat lijkt er over het algemeen in te gaan als de koek van fucking Bussink; de tent is toch tamelijk afgeladen. In het kader van huishoudelijke mededelingen heeft afsluiter Drive Like Maria al aangekondigd iets later te zijn, omdat er eerst nog even een voorprogramma bij Motorhead in Heerhugowaard afgeraffeld dient te worden. Twee optredens op een avond, très cool en respect en alles natuurlijk en met Motorhead valt de schim van Lemmy en pendejos over het hele gebeuren heen.
Een Lemmy overigens die zich oud zou voelen wanneer de drie chipmunks van de Paceshifters (uit Wijhe en Olst!), gelijk na de korte première van hun eerste videoclip, voor een volle zaal het podium betreden. Met zijn drieën opgeteld nog niet zijn leeftijd en nu al met een backline die bepaald geen arbeidersklasse verraad. Wie daar geld tegenaan gooit laat zich raden, echter The Chipmunks, pardon de Paceshifters gooien zich vanavond met volwassen zelfvertrouwen in het strijdgewoel. Met een paar kekke liedjes en vooral een uitstekende drummer die het geheel door een paar plafonds tegelijk omhoog tilt. Ja dat Black Eyed Peas-nummer (met enige afstand het meest irritante hitje van dit moment) hadden ze beter achterwege kunnen laten, maar het hort en snort allemaal als drie vakkundig opgevoerde puchjes. Dat het maar ronkende Harleys mogen worden.
The Death Letters dan moeten het met een beetje minder publiek doen als de Paceshifter's clearacil-brigade is opgekrast. Lijkt een beetje pijn te hebben gedaan en enigszins bedeest wordt gevraagd of er ook nog volk voor hun persoontjes op is komen dagen. Jawel dus. The Death Letters zijn een symphatiek bandje en voor mij absoluut de beste van de avond. Lemmy begon ooit met space-rock in Hawkwind en ook deze twee gasten laten, tussen rifgeoriënteerde Jack Black-jams, de teugels met enige regelmaat vieren voor een aardige riedel psychedelica. Dat pakt niet altijd even spannend uit en kan vooral drummend hier en daar beter worden opgelost, maar het geeft de jongens een edge die ze zonder meer onderscheidt van vele genre-genoten. Fantastisch gitaargeluid moet ook gezegd worden. Goeie shit Jordi 'Duende' Ariza Lora.
Drive Like Maria gooit er, ondanks dat ze vanavond op herhaling moeten (zie boven), de zweep strak over met stoner-uit-het-boekje dat overigens weinig aan de fantasie overlaat. Strakke show dat wel en vooral gitariste Nitzan lengt een en ander aan met de nodige gravitas of hoe de kids dat tegenwoordig ook plegen te noemen. Drive Like Maria mocht behalve Motorhead dit jaar ook al openen voor de (ZZ) Top en AC/DC en zullen dus rijkelijk schijt hebben aan de opinie van uw schrijver. Maar opgemerkt zij dat mij de Hetfield-achtige zangaffectaties van de voorman Bjorn Awouters bij tijd en wijlen flink de nekharen overeind hebben doen staan en dan, let wel, niet op aangename wijze. Maakt allemaal niet uit, het aanwezige uitvaagsel zweet en moshed zelfs een beetje de nacht in en Lemmy zou het ongetwijfeld tevreden aanzien van boven de snor. Puike avond mensen.