De schuif gaat open en bijna hoor je trommelvliezen knappen. Knetterhard schalt Bertolf door de speakers. Het ietwat pijnlijke welkom van het vijftal is waarschijnlijk meer te wijten aan de techniek dan aan de band zelf, hoewel ze er zelf geen last van lijken te hebben. Rustig wordt het geweld aan geluid opgenomen door de dun bevolkte Lantaarn op zaterdag 21 maart. Rustig met hier en daar een glimlach wordt er mee geknikt op de harde maar even rustige gitaarklanken. Van achter lange slierten blond haar staart de zanger de zaal in.

Bertolf klinkt aardig maar zeker niet als de nieuwe belofte van Nederland. Het ‘wauw’ effect blijft uit vanavond. De liedjes zijn mooi en 'Another Day' valt zeer in de smaak. Veel anders had je ook niet kunnen verwachten, want het is ook gewoon een mooi nummer. Maar meer dan mooi is het optreden niet. De liedjes zijn veel van hetzelfde en de uitstraling is over het algemeen ver te zoeken, op een glimlachje na. Het publiek staat op zo’n tien meter van het podium en echt veel wordt er vanavond niet bewogen. Bertolf heeft wel potentie maar is het vanavond gewoon nét niet. Het komt niet over. Of de band het zelf wel leuk vindt? Hun gezichtsuitdrukking zal het niet verraden.

De verrassing van de avond: Lavalu. Het is half tien en het voorprogramma komt op. Een meisje neemt in haar eentje plaats achter de toetsen. De hele zaal is nog druk aan de babbel. Ze stelt zich voor en zet de eerste noten in. Vrolijk, anders en mooi. Ze geniet en straalt dat uit. Haar stem doet bij uithalen sterk aan die van Kate Bush denken. Normaal gesproken is ze met een band vertelt ze. Het kan niet anders dan geslaagd zijn met wat extra beats want in haar uppie brengt ze het al super leuk.

Al met al een tamme avond. Stroef publiek en wat fouten bij de techniek. Na veel positieve reacties viel Bertolf vanavond tegen. Misschien overtuigen ze een volgende keer wel.