De zaal werd zachtjes opgewarmd door Balkanmuziek die in een zacht volume de weg wist te vinden van luidspreker naar trommelvlies. Hierna kwam de Amsterdam Klezmer Band in een geruisloze zaal op. Geen applaus, wat belooft dat?

Na twee nummers was het publiek echter al aardig opgewarmd. Bij het horen van de bekende klanken van ‘Chassid in Amsterdam’ (ook bekend als ‘dat ene nummer van die ene verzekeringsmaatschappij’) kwam de zaal los. Het windstiltegebied voor het podium kreeg het flink te verduren. Bij het horen van de bekende frygische toonladders van ‘Hava Nagila’ was het voorste deel van de zaal al in een uitstekende feeststaat. Dit enthousiaste publiek zorgde ook voor een enthousiaste band, de Amsterdam Klezmer Band was onder indruk van het publiek, ‘oh oh Hengelo…!’

Steeds meer lachende, klappende en dansende mensen. Met het horen van het laatste nummer ‘Limonchiki’ barstte het feest in de hele zaal los. Een feest, dat was het zeker. Door dit enthousiasme werden er nog enkele toegiften gespeeld die Metropool eerder op een snelkookpan deed lijken dan een poppodium. 

‘Alles kan beter’ een nummer geschreven door de Amsterdam Klezmer Band. Het is nu dan ook nog afwachten wat de Amsterdam Klezmer Band verder gaat doen, beter dan dit? Ja, van entertainen en musiceren heeft de Amsterdam Klezmer Band wel kaas gegeten. Kosjere kaas, dat wel!