Bands zonder demo komen buiten open podia maar moeilijk aan optredens. Vanuit die gedachte startte Popfront een jaar geleden Breakthrough. Op dit festival krijgen vier bands de kans om te bewijzen dat ze het open podia-stadium voorbij zijn. Een prachtig idee, vooral omdat de bands betaald worden in de vorm van een afgemixte live-cd. Een ingang naar een stapje hogerop dus.

Nadeel voor de Breakthrough-bezoeker is dat de muzikale kwaliteit van de geprogrammeerde bands erg wisselend is. Geen wonder misschien, want zonder demo of noemenswaardige optredens is een band lastig van te voren te screenen. Toch is het teleurstellend wanneer een band alleen maar covers speelt. En Glad I Ate Her voerde deze covers niet eens sterk uit, maar zenuwachtig en met jammerlijk ingehouden zang. De live-cd zal wellicht geen extra optredens opleveren, maar dient waarschijnlijk prima als evaluatiemateriaal in de oefenruimte.

Punk/hardrock-band Soulside bracht het er een stuk beter vanaf, maar overtuigde nog het best met haar enige cover. 'De andere nummers zijn allemaal van onszelf', benadrukte de zanger trots tussen de nummers door. Wanneer ze deze nummers doorontwikkelen dan komt Soulside er wel. De uitstraling en instrumentale beheersing was in ieder geval op orde, zeker gezien de jonge leeftijd van de drie heren.

De kwaliteit van opener Project-D was nog een stap verder in de goede richting. Aan uitstraling heeft de band (en met name de zanger) geen gebrek. Aan overtuigingskracht ook niet. De songs zaten goed in elkaar. Grootste zwaktepunt was een gebrek aan variatie. Met een Dinand Woesthoff-achtige stem waren de vocalen krachtig, maar minimaal qua vocaal bereik. Ook instrumentaal beperkte de set zich tot dezelfde bombastische pop/rock-structuur. Van een eigen sound was niet echt sprake.

Dan rest nog Please Eject. Hun optreden was in meerdere opzichten verrassend. Ten eerste bracht een lange ombouwtijd een totaal andere podiumbezetting teweeg. De gitarist omsingelde zichzelf met een laptop, keyboards, effecten en andere kastjes. Ook de drummer had een laptop opgesteld. Please Eject maakt post-rock, wat op zich al opzienbarend is voor een duo. De set ging echter niet als gepland, omdat het niet was gelukt om alle elektronica aan te sluiten. Hierdoor was het optreden wat kort en bleef het gissen waar sommige apparaten voor dienden. Toch liet de band met alleen gitaar, drums en gesamplede vocals al een goede indruk achter. Wel klonken drummer en gitarist af en toe uit balans; dit kwam misschien doordat de drummer zichzelf schuin richting de buitenmuur had geplaatst, wat oogcontact tussen beide muzikanten onmogelijk maakte. Wellicht was deze keuze gebaseerd op het idee dat blinde mensen een scherper gehoor ontwikkelen. Hoe dan ook, de opstelling bleek niet optimaal.

Al met al waren Breakthrough-bezoekers getuige van een gevarieerde avond, zowel wat betreft genre als kwaliteit. Dat laatste is niet altijd even aangenaam, hoewel de eindbalans zaterdag positief uitviel.