Garage jamsessie met Room Eleven en ukulele

Paar honderd man publiek gekluisterd aan comfortabele rode stoelen

Tekst: Nancy Boswerger / Foto’s: Jeroen Bruggenwirth ,

Een banjo, ukelele, megafoon, draagbare piano en kilometers hoge groene pumps. Dat moet het publiek allemaal bekijken vanuit hun luxe rode stoel.

Paar honderd man publiek gekluisterd aan comfortabele rode stoelen

Een paar honderd man zit in het donker te staren. Staat het publiek normaal zwetend op een kluitje met de heupen te draaien, vanavond in het Muziekkwartier in Enschede zitten ze in luxe rode stoelen. Een onbeschrijfelijke vrouwenstem zoekt de oren van het publiek, hetzelfde publiek dat met open mond naar een nog steeds donker podium staart. De spots gaan aan en daar verschijnt Janne op haar kilometer hoge groene pumps. Room Eleven swingt maar deze keer anders dan normaal. Het enorm muzikale vijftal zwerft langs de theaters. 

Jazz, Funk, Pop. Room Eleven ís het allemaal. Strakke gitaarriffs en drumsolo’s, een swingende cello en een magische piano. Het vijftal hééft het allemaal. En dan vergeten we nog een zangeres met een stem die de vogels buiten spontaan doet fluiten. Het enige wat je wilt als toeschouwer is dansen, je ogen dicht doen en alleen nog maar dansen. Een kleine twee uur stil zitten in een, misschien dan comfortabele, rode stoel lijkt een hel. Stil zitten blijft moeilijk maar het theater zorgt voor een geweldig intiem gevoel. Room Eleven jamt in hun garage en wij als publiek zijn uitgenodigd. 

Alles wordt uit de kast getrokken vanavond. Lange ballades worden gezongen met alleen de cello als begeleiding gevolgd door een enorm lekker jazzy nummer waardoor alle voeten gewillig meetikken op de maat. De pianist geeft een solo waarbij je, als je je ogen sluit, wegdrijft op de muziek. Het is vanavond puur genieten, alles klopt aan Room Eleven. Commentaar op de muziek is simpelweg niet te geven. Het vijftal weet wat ze doen en schuwen niet voor een nummer a capella. De heren steunen Janne met hun veelzijdige stemgeluiden. 

De tweede set begint met zacht klinkende muziek van achter in de zaal. De drummer loopt met een soort van wasbord waarmee hij de percussie voor zijn rekening neemt, de piano is in eens wel heel compact geworden en beland in de mond van de pianist en de stem van Janne schalt door een megafoon. Het kan Room Eleven niet gek genoeg. Er worden nummers met de banjo gespeeld en eigenlijk alles waar ook maar muziek uit kan komen wordt gebruikt. Maar het is niet alleen die muziek die steengoed is ook weten de heren en Janne alles heel leuk te brengen en ze hebben zichtbaar lol met elkaar. Janne weet samen met de ukelele zelfs iemand vrolijk te ontslaan. Een super chille avond met veel ogen-dicht-en-geniet-momentjes maar al snel zonder kilometers hoge groene pumps.