Heel Metropool staat zich in het zweet te dansen. Zuco 103 swingt vrijdag 30 januari. De warme stem van Lilian brengt jazzy Portugese nummers. Brazilectro is wat ze spelen. Tenminste dat is het labeltje dat ze er zelf aan hebben geplakt, wat niet meer betekent dan een mengelmoes van Braziliaanse muziek, jazz en electro. Een gemêleerd publiek met een verrassend laag afro-gehalte staat zich kapot te dansen in een belachelijk warme zaal. Buiten vriezen je vingers eraf maar in Hengelo lopen de zweetdruppels over je rug. Jilian lacht: “Het wordt alleen maar warmer en mijn haar steeds kleiner.” 

Diezelfde gigantische glimlach blijft het hele optreden. Wat een uitstraling heeft die vrouw. Fanatiek dansend gooit ze de teksten in haar microfoon. Het publiek geniet, maar zij nog meer. Dan hebben we nog de nutty professor achter het keyboard. Met zijn grote nerdyglasses en nette bruine jazzschoentjes heeft Stefan een wat eigenzinnige uitstraling. But who cares? Al aan het tikken van zijn leren stappers is het te zien. De man achter de keys is muzikaal tot in zijn haarpuntjes (al zijn deze niet erg lang). Hij is in zijn element bij het draaien aan de knoppen en het bespelen van de toetsen. De toetsenist is niet de enige die volledig in zijn element is. 

Zijn ogen zijn volkomen fijn geknepen van inspanning en de zweetpareltjes glinsteren in een oerwoud borsthaar. Deed de gitarist het eerst rustig aan met funky maar simpele riffs, nu staat hij zich volkomen uit de naad te rocken. Met een brede glimlach neemt hij het enthousiaste gejoel in ontvangst. Percussie, een woord dat niet kan ontbreken bij Zuco 103. De super strakke drumpartijen zetten de toon in het hele geheel en de man achter de percussie, met zijn koebellen, geeft alles zijn Braziliaanse sfeertje. Zes personen staan er op het podium dus we missen er nog eentje, de bassist. Een man op leeftijd met een gleufhoed en iets te flitsende schoenen voor zijn leeftijd. Af en toe loopt hij stoer naar voren om zijn kunstje te laten zien. Het kunstje op zichzelf valt best tegen, het instrument is amper te horen en niet spectaculair.  

Concluderend. Een goede warme stem, een overmuzikale nutty professor, goede percussie en een gepassioneerde gitarist. Oh ja, en nog een bassist en tientallen doorweekte T-shirts. Zuco 103 swingt. Helaas is het af en toe een beetje van dezelfde swing. Doordat het je de taal niet kunt volgen en de beats allemaal op elkaar lijken voelt het alsof je naar een anderhalf uur durend nummer staat te luisteren. Maar ja, het is in ieder geval een nummer om op te dansen.