Excelsior bandjes zijn, zoals we het graag zien, goed vertegenwoordigd in Overijssel. In april mag Atak het erg leuke Moss gaan verwelkomen, in het Metropool vinden we het laatste concert van Johan in Overijssel op de agenda. Aan het Burgerweeshuis de eer om El Pino & The Volunteers in maart op de planken te zien staan. Allemaal bandjes met sterke liedjes voorzien van een originele dan wel eigenzinnige inslag.
Daar passen de verse Excelsior aanwinsten Daily Bread en Lola Kite natuurijk prachtig tussen. Lola Kite mag openen voor de zelfbenoemde Sexy Garage Dancers. Als die jonge honden van Daily Bread zich niet in zo’n sneltreinvaart hadden ontwikkeld, hadden de namen op het affiche van vanavond makkelijk omgedraaid kunnen zijn. Het guitige drietal Lola Kite gaat van start, er is echter min of meer een probleem. Er zijn amper mensen te spotten in de Saxionzaal van Atak. Jongeren en hippe volwassenen: Zijn die tv programma’s, facebookprofielen en wat niet al nou echt belangrijker dan een avond talent en steengoede muziek? Hier moet toch animo voor zijn? Prima als Enschede zich als muziekstad wil profileren, dan moeten de inwoners natuurlijk ook meewerken.
Lola Kite zou je de juiste band op het juiste moment kunnen noemen. De mannen zien er hip uit, maar niet gemaakt hip. Er worden gekke instrumenten gebruikt als een sitar, oude synthesizers, drumcomputers, samplers, samba’s, orgel en een keur aan gitaareffecten (natuurlijk ook gitaar). Er wordt druk gewisseld van instrumenten tussen de nummers. Dit zou het geheel kunnen vertragen, maar dankzij een strakke choreografie werkt het niet op de zenuwen. Het publiek (zo’n 10 man, Daily Bread en personeel niet meegerekend) besluipt een lichtelijk ‘wij waren erbij gevoel’. Dit zou nog wel eens groter dan Daily Bread kunnen worden. Nederland heeft nu zijn eigen Animal Collective, maar dan anders. Het is feest. Tegendraads en catchy tegelijk. Het is strak. Het is afwisselend. Het is fris en het is vooral heel erg goed. Lola Kite krijgt zijn publiek wel.
Als Daily Bread zijn vliegensvlugge verschijntruuk opvoert, ze kunnen echt heel snel opbouwen, is de zaal al iets minder leeg. Zeker nog niet vol genoeg om een ambiance te vormen waar de muziek van de misschien wel brutaalste band van Excelsior het best tot zijn recht komt. Het herkenbare geluid wordt de zaal ingestuwd. Daily Bread speelt al zijn nummers die bijna allemaal volgens een vast recept zijn klaargemaakt. Als de zaal lekker gevuld zou zijn was dit een memorabele avond geworden waarop de aanwezigen allemaal loos waren gegaan. Het concept van Daily Bread: pompende, opgevuigde, catchy driekhoeksloopjes voorzien van snelle formidabele discobeats-on-speed-drums en natuurlijk de steengoede frontvrouw met complementerende toetsen en effecten. Oftewel hun self-proclaimed genre: Sexy Garage Dance. Het is niet echt luistermuziek, het is meer muziek die je ervaart. En die ervaring wil je delen. Na een tijdje krijgt frontvrouw Kimberly door dat het niet het feest wordt waar ze op hoopte en vraagt ze of men “ lekker gek wil gaan doen en dansen enzo. Zo van: Yeaaahh”
Dan weet je dat er iets niet goed zit. Dat lag absoluut niet aan Daily Bread. Natuurlijk missen ze nog dynamiek in hun set en andere aspecten die met de jaren komen, maar wat schuilt er een talent en aanstekelijk enthousiasme in die band.
Twee veelbelovende bands van het fijnste label dat ons land kent, op een plek waar het nog niet helemaal begrepen wordt. Zo zou je deze avond in een zin kunnen omschrijven. De aanwezigen zijn muzikaal verwend, de afwezigen verwend, lui of gewoon onwetend. Hopelijk blijven bands als deze gewoon langskomen voor meer zielen en meer vreugd.