Terwijl de Ier Declan de Barra nog rustig tussen de mensen staat te praten, wordt hij aangekondigd als iemand die “zeker weten op het punt van doorbreken staat.” Zwolle lijkt deze avond echter nog niet erg overtuigd. Terwijl de Barra zijn set speelt praten de kroeggasten gezellig door. In zo’n situatie is het terecht moeilijk om er met een akoestische gitaar bovenuit te komen. Declan gaat de confrontatie aan en wil van die drie mensen die naar zijn optreden staan te kijken een groter aantal maken. In eerste instantie probeert de brede songwriter dat door hard door te spelen en vooral hard te zingen. Omdat dat een effect geeft van een paar mensen, ze kijken af en toe, om vervolgens weer verder te praten, gaat hij over tot zijn tweede methode. De Barra moet opeens gedacht hebben aan zijn oude leraren. Hij doet namelijk een veelgebruikte leraren-truc. Tijdens een nummer stopt hij opeens en zegt hij met een serieus gezicht: “There are some people who want to listen!” Het werkt wel, want de rest van zijn optreden luisteren veel meer mensen. Telkens als er mensen weer vervallen in gepraat is er een ander die hen een “ssst”-gebaar geeft. Ook al krijgt de Ier wat hij wil - stilte en een luisterend publiek - toch is deze werkwijze niet helemaal juist. De aandacht van het publiek moet hij verdienen en niet opeisen. The Livingroom is uiteindelijk een kroeg en daar komen mensen samen om te praten. Als artiest moet men goed genoeg spelen zodat de mensen worden afgeleid en ze naar de muziek zullen luisteren. De Barra speelde dan wel in ‘2 Meter Sessies’ van Jan Douwe Kroeske (KinkFM), maar dat betekent nog niet dat heel Nederland bekend is met de Ierse singer/songwriter. De Barra moet zichzelf dan ook allereerst bewijzen. Gelukkig doet De Barra dit muzikaal gezien zeker. Hij heeft namelijk een bijzonder krachtige stem en heeft een hoog bereik. Tel daar bij op dat hij met zijn gevoelige stemgeluid dicht in de buurt komt van mensen als Jeff Buckley en Damien Rice. We kunnen dan ook concluderen dat we hier met een vocaal talent te maken hebben. Meer dan een akoestische gitaar en een als een accordeon klinkend, mysterieus koffertje heeft de man niet nodig om zich te begeleiden. Ook zónder begeleiding en microfoon weet hij te overtuigen. Opvallend is tevens het humoristisch talent dat de songwriter blijkt te hebben. Declan de Barra is namelijk bang niet te overleven in Nederland, zo meldt hij. Hij verkeert dagelijks in ‘levensgevaar’, omdat hij hier aan de rechterkant moet fietsen dat hij totaal niet is gewend. Ten slotte laat hij zich uit over de jongeren van Zwolle. Volgens hem zijn zij The Livingroom ontvlucht om de discotheek op te zoeken. Wist hij veel dat Zwolle geen discotheken heeft. Al met al is het een show die muzikaal staat, maar totaal niet tot zijn recht komt in een gezelligheidskroeg als The Livingroom. De Barra maakt een grote fout door het publiek te vragen stil te zijn. Het is te hopen dat hij een volgende keer gewoon harder speelt in plaats van te stoppen met spelen. Declan de Barra heeft wat dat betreft nog een lange weg te gaan.