Scheurende gitaren, stevig drumwerk en een engelenstem. Het is alleen de engelenstem van Sharon die zondag 23 november in het muziekcentrum van Enschede overblijft. Within Temptation heeft de elektrische gitaar ingeleverd voor de semi-akoestische en het stevige drumwerk voor pauken. Staat Within Temptation normaal in overvolle zalen met zwetende headbangers, dit keer speelde ze voor een volle zaal met zittende fans tijdens hun theatertour. Alles wordt uit de kast gehaald, Sharon zingt met de geprojecteerde Anneke van Giersbergen en WT zorgt ervoor dat het publiek niet kan blijven zitten.
Het is kwart voor zeven ’s avonds en de hele wereld is bedekt onder een dekentje van witte sneeuw. Onder het afdak van het even witte Muziekcentrum staat een groep mensen. Jong en oud en met de gezamenlijk favoriete kleur: zwart. Een dik uur voor de zaal open gaat, staan ze te koukleumen voor een gesloten deur. En opgelucht zijn ze als de deuren eindelijk open gaan en ze hun lippen aan warme kop koffie kunnen zetten. De zaal is uitverkocht en WT heeft een gemengd publiek vandaag. Alle groepen zijn aanwezig van dertien tot zestig en van goth naar oerdegelijk. Allemaal zijn ze er om mee te zingen met oude bekende nummers en om met open mond te luisteren naar de wat onbekendere.
De zaal gaat open en langzaam nemen de mensen plaats op hun stoel. Bijna zenuwachtig en met zwetende handjes zit het publiek te wachten op wat er komen gaat. Zwarte gedaantes beginnen op pauken te slaan en ademloos zit iedereen toe te kijken. Eén voor één lopen de bandleden op, ook komt Sharon zingend het podium en publiek barst los. De zwarte geklede mannen blijken een illusie. WT gebruikt bij hun theatertour een doek waar zij van alles op projecteren. Er worden videoclips afgedraaid, er vallen bladeren en Sharon krijgt bij het nummer Angels een paar echte vleugels aangemeten. Het mooiste moment is wanneer techniek en werkelijkheid als magisch in elkaar overgaan. Sharon zet het nummer Somewhere in en na het eerste couplet komt de geprojecteerde Anneke van Giersbergen het podium op lopen om samen met Sharon het nummer verder te zingen.
De eerste set bestaat uit akoestische nummers. De piano is de belangrijkste sfeermaker. De rust van het akoestische geluid zorgt ervoor dat iedereen met volle aandacht luistert. Sharon heeft het publiek in haar greep en de prachtige nummers met hun goede teksten krijgen alle aandacht die ze verdienen. Het lijkt alsof de vaart uit de nummers is gehaald maar dit zorgt juist voor een extra betoverde sfeer. Iedereen zit in een roes naar het podium te staren. Het licht gaat uit en een nieuw akoestische nummer wordt verwacht. Ruw wordt het publiek uit de prachtige droom getrokken en begint spontaan te headbangen en te springen. WT heeft de elektrische gitaren er weer bij gepakt en rockt zoals gewoonlijk.
Ook de tweede set bestaat uit een sneltrein aan goede, bekende, minder bekende, meeslepende en betoverende nummers. En dit keer allemaal op de WT-manier. Met scheurende gitaren, het stevige drumwerk en natuurlijk niet te vergeten de engelenstem van Sharon. Alleen het einde komt als een koude douche. Is de normale concertganger een toegift gewend, dit keer bleef het naar het ijzersterke Ice Queen stil.