Ooit was Sarah Bettens voornamelijk bekend als zageres van K's Choice. Een jaar of vijf nadien gaat haar solocarrière ook niet geheel onverdienstelijk. En afgelopen donderdag stond ze in Enschede, waar ze de Nederlandse reeks concerten in haar theatertour ter ere van haar nieuwe album Never Say Goodbye afsloot voor een geboeid publiek.

Even na acht uur kwam ze het nog geheel donkere podium op. Tom Kestens, die tijdens deze tour met Sarah meereist, volgt. De zaal is al enthousiast voor de lichttechnicus überhaupt het podium kan voorzien van enige belichting. Terwijl Tom en Sarah het eerste nummer inzetten, worden ze langzaam maar zeker steeds zichtbaarder. Geen blote voeten voor Sarah!

Het eerste nummer is voor mij een verrassing - Sarah vertolkt daar op dat grote podium I heard it through the grapevine, waarmee Marvin Gaye veertig jaar geleden nog een nummer één-hit scoorde. Brengt Sarah ons vanavond één en al herinnering aan Vervlogen Tijden?

Een beetje wel... Het nieuwe album Never Say Goodbye bestaat uit zowel live-opnames van haar vorige theatertour als covers die ze tijdens haar theatertour ten gehore brengt. Behalve het eerdergenoemde I heard it through the grapevine passeren zodoende ook Don't you worry 'bout a thing (Stevie Wonder) en het bekende Cry me a river de revue.

Na een pauze van een minuut of twintig vervolgt Sarah het optreden met Ne me quitte pas, dat overigens zoals ook het grootste gedeelte van de overige nummers werd ingeleid met een geluidsfragment en een geprojecteerde foto van de oorspronkelijke artiest. Klein minpuntje hier: om daadwerkelijk iets toe te voegen, moeten dergelijke fragmenten wel verstaanbaar zijn. De geluidskwaliteit was eigenlijk bij geen van de fragmenten afdoende...

Verfrissend was Sarah's Money Money Money. Het duurde even tot het tot het publiek doordrong welk nummer Sarah hier vertolkte, wat helaas resulteerde in luid geklap op de maat toen het refrein eenmaal werd ingezet. Had van mij niet zo gehoeven - meeklappen doe je bij het gedateerde ABBA, niet bij deze Sarah-versie.

Wanneer Sarah aankondigt dat het tijd is voor het laatste nummer, volgt daarop vanuit alle hoeken van de zaal een "ooohh". Ik ooohh niet mee - mijn gevoelens zijn toch enigszins gemengd. De prachtige stem van Sarah en de wijze waarop ze de gehele zaal soms muisstil weet te houden, helemaal top. De spontaniteit waarmee ze op een gegeven moment het gehele publiek aan het meefluiten krijgt, nog fantastischer. Maar voor mij was vanavond denk ik toch een beetje overload aan klassiekers. En dieptepunt was voor mij de reactie van het publiek bij Money Money Money. Wie op de maat wil meeklappen, mag dat wat mij betreft de volgende keer bij André van Duin in de studio doen. Overigens was de staande ovatie volledig op zijn plek, want Sarah en Tom waren fantastisch.