Een veelbelovend programma, een veelbelovend weersvooruitzicht met een zonnetje en lichte bewolking en een veelbelovend aantal verkochte kaartjes aan mensen uit het hele land. Kortom: hèt recept om de 14e editie van Dauwpop op de 1e dag van mei te laten slagen. Om te kijken of het daadwerkelijk ook aan deze verwachtingen voldeed, reisden twee verslaggeefsters van 3voor12 Overijssel af naar Hellendoorn, waar dit muziekfestival elk jaar met hemelvaart plaatsvindt.

We begonnen de dag om 11.30 uur de band Ilanois op de Jägermeister Suprise Stage. Deze Friese band had de wedstrijd “Wie opent Dauwpop?” van RTV Oost gewonnen. Een band met rustige, maar ook ‘hardere’ pop/rocknummers. Als opener was Ilanois een goede band, maar we waren nog niet helemaal ‘wakker geworden.’ We werden pas goed wakker bij de Antwerpse rockband Triggerfinger. Uit de Jägermeister-tent waren de harde klanken van raggende gitaren en rockende mannen te horen, wat even heel wat anders was dan de luistermuziek van Ilanois.

Na dit optreden liepen we klaarwakker het festivalterrein rond om te kijken wat er allemaal te doen was. Er waren veel, heel erg veel eetkraampjes en de alcoholische dranken waren niet zo duur als verwacht; uitbrakken (zonder alcohol) van koninginnedag/nacht zat er dus niet echt in. Ook waren er veel kleding- en sieradenkraampjes en je kon er zelfs piercings laten zetten.

Hier hadden we geen tijd voor, want Moke was al aan het spelen op de Main Stage, de grootste tent met het grootste podium van het festival. Moke staat bekend om haar goede en muzikaal sterke liedjes maar ook om het stukje entertainment dat mist tijdens het optreden. In vergelijking met een optreden in de zaal slaagt Moke wel beter in het neerzetten van een show waarin het publiek meegaat. Een erg prettige ervaring.

Bij Krezip wisten we een goed plaatsje te krijgen en we hadden zelfs nog de ruimte om te springen, dansen en uit ons dak te gaan. Toch gingen we, en met ons de rest van het publiek, niet geheel uit ons dak, toen Krezip nummers speelde als “Out of my bed” en “Plug it in & turn me on”. De zangeres Jacqueline ging wel compleet los, maar ook weer in tegenstelling tot de rest van haar band. Terwijl Jacqueline als een ware ‘rock-queen’ over het podium springt (en daarbij is vergeten om het prijskaartje uit haar shirtje te halen) kun je niet anders dan een goed gevoel krijgen bij dit optreden en toch mee te rocken.
Bij het nummer “I Apologize” werd Jacqueline zelf ook wat rustiger en kreeg ze de hele tent aan het zingen. Dit gold ook voor “I would stay”, het nummer dat in 2000 een grote hit was.

“Wat een geil optreden!” was de eerste reactie die we hoorden van een jongen die net het optreden van Voicst had gezien. En we geven hem gelijk, het optreden van Voicst was één groot feest. Met blazers, stagediven, opblaasdolfijnen, een gitarist die de massa in duikt en een redelijk enthousiast publiek bleef de enorme hoosbui buiten de tent onopgemerkt. Sterker nog, de band zorgde ervoor dat het publiek alleen hun oog op hen hield en niet op wat er buiten de tent of waar dan ook gebeurde. Leuke muziek, goede show, een hoogtepunt op de dag.

Na het optreden van Voicst is het eerst noodzakelijk om even een broodje shoarma met een glas wijn te nuttigen. Terwijl we hiervan genieten horen we vanaf de Main Stage de gevoelige en pakkende muziek van Racoon. Hier lopen we dan ook direct op af, en dit is een goede keus. Waar Racoon ook komt, zij weten te scoren. Het publiek zingt mee met het rustige nummer ‘Love you more’ maar staan 2 nummers later gezellig mee te dansen op het nummer ‘Feel Like Flying’. Met Racoon gebeurt dat gewoon, en dat is een prestatie op zich.

Na Racoon is het de beurt aan Volbeat op de Main Stage. Metalriffs en een echte metalstem, zoiets hebben we nog niet eerder gehoord vandaag. Volbeat zorgt ervoor dat het publiek weer even wordt wakker geschud, leuk om een keer gezien te hebben en om een keer meegemaakt te hebben, dat is dan eigenlijk ook alles wat over Volbeat te zeggen is.

Iets anders geldt voor Saybia. Saybia mag het festival afsluiten, en doet dat goed. De band uit Denemarken is vaker te zien geweest op Nederlandse festivals maar nooit als afsluiter, en dat had misschien eerder moeten gebeuren. Het publiek reageert goed op de muziek en wanneer de band het nummer ‘Surrender’ speelt zingt het hele publiek mee, een kippenvel moment. Helaas is na Saybia Dauwpop 2008 afgelopen en met de goede herinneringen aan het dansen bij Voicst, meezingen bij Krezip en het kippenvel krijgen bij Saybia maken wij de reis terug naar Enschede.