Het is het eerste nummer van de avond. Zanger en gitarist Colin Newman leest zijn teksten van een laptop op een lessenaar. Drummer Robert Gotobed verslikt zich tot drie keer toe in een kaal post-punk ritme. En ook bassist Graham Lewis en tour-gitarist Margaret Fiedler McGinnis (Moonshake, Laika en PJ Harvey) lijken niet echt zeker in hun spel. Niets wijst erop dat hier een legendarische band aan het spelen is. Dat de ware grondleggers van de post-punk voor twee optredens in Nederland zijn. Dat populaire bands als Bloc Party en Interpol vooral (hoewel ze dat zelf misschien niet weten) door deze band beïnvloed zijn. Een tweede contrast: hoewel Wire in EKKO (Utrecht) uitverkocht raakte, staat de zaal van Hedon maar half vol. Wire koos bewust voor een Europese tour langs de kleinere zalen. In de zaal staan vooral dertigers, veertigers en vijftigers die het legendarische Pink Flag (1977), Chairs Missing (1978) en 154 (1979), evenals de wat minder succesvolle vervolgen, waarschijnlijk thuis in vinyl hebben staan. Op dit vinyl horen zij in eerste instantie een experimentele punkband en later steeds meer post-punk en new wave. Een band die een nummer zelden uitbouwt tot langer dan tweeëneenhalve minuut en die een album liever vol zet met korte muzikale ideeën. Een band die in deze nummers ook zelden meer dan drie akkoorden gebruikt. Niet omdat ze niet anders kunnen (Ramones), maar omdat ze behoorlijk avant-garde zijn. Een derde contrast: het applaus na het eerste nummer van de set in Hedon is twijfelachtig. Na nummer twee tot en met het laatste nummer volgt een daverend applaus. Een applaus voor een band die werk van nu én van dertig jaar geleden vernieuwend weet te brengen. Waar Wire twintig jaar terug optrad met veel elektronica en zelfs even zonder drummer, waren in Hedon alleen de lyric-laptop en de vele voetpedaaltjes elektronisch. Dit bracht de sound terug tot Wire’s eerste paar jaar: nogal een punk-geluid. Een kort nummer als 12 X U werd in dubbele snelheid opgevoerd. Tegelijkertijd was er ook ruimte voor langere nummers, met name van nieuwere albums. Ondanks de leeftijd van de bandleden is Wire nog lang niet uitgerangeerd in het circuit van experimentele punk en post-punk. Het was genieten in Hedon, hoewel de genoemde contrasten in een volle zaal teniet zouden zijn gedaan en de avond nog beter had geklopt. Wire had een vol Hedon verdiend.