Tijdens Koninginnedag zijn we op ons Nederlandst. Met oranje in de outfit en de hamvraag voor de geest: houden we het droog? Terwijl Loomer haar rustige, melancholische americana/southern rock speelt gaan de blikken geregeld omhoog om de wolken in de gaten te houden. Enkele vrijwilligers zetten alvast extra schuilparasols op. Altijd prettig, maar gelukkig zijn ze niet nodig. De zon laat zich zelfs regelmatig gelden. Kijk, daar worden we blij van. Tegen een uurtje of drie staat de binnentuin goed vol. Door het rock en roll gehalte van programma is de bakkebaard-dichtheid in het publiek hoog en vloeit het bier prima. De brakheid van Koninginnenacht wordt weggespoeld en een nieuw feestje is begonnen. De bands hebben aardig wat liefhebbers van buiten de stad aangetrokken en kunnen op flink wat respons rekenen. Hoewel de groepen muzikaal flink wat raakvlakken vertonen, biedt elke band toch weer even net iets anders. Zo zorgen de Blue Grass Boogiemen voor een rustig, intiem optreden en is het bij White Ghost Shivers een enthousiaste chaos op het podium. Het bonte, acht kopppige gezelschap heeft met haar mix van met name hillbilly en hupsende ragtime veel bekijks. Ook opvallend zijn The Bloody Honkies. Jonge gasten die met hun zware, schurende rock de enige harde noot van de middag zijn. Toch lekker zo tussen de banjo’s door. Na enkele nummers van The Boss Hoss wordt het tijd om – net als de halve binnenstad – een pizzeria in te duiken, om de rest van de avond veilig te stellen. Een tijdje later staat het bij de Heks voor op straat goed vol. Veel bekende gezichten van eerder op de dag. The Killer Bananazz hebben hun ding al gedaan en het wachten is op The Madd. De jonge band blijkt een ode aan de nederbeat: lichte, midtempo rock n roll met een hang naar vroeger. Het past goed bij De Heks. En dat velen blijven hangen is dan ook geen verrassing.