Het podium van Atak was bijna te klein. De maar liefst negen mannen van de reggae/skaband Beef deden afgelopen vrijdag 13 juni 2008, nog net niet op elkaar gepropt, hun ding in hartje Enschede. Hoewel het niet uitverkocht was, was Atak goed gevuld. Met hier en daar een oranje shirt of een oranje toeter in het publiek, viel het (met het oog op de gewonnen EK-wedstrijd van Nederland die avond) met de oranjefans best mee. De kleuren rood, geel en groen waren symbolisch meer aanwezig. Al voordat Beef begon, kon je merken dat het publiek er enorm veel zin in had en de sfeer werd alleen maar beter toen de negenkoppige band de bühne op kwam. Een mengelmoes van blazers, gitaren, toetsen, drums en zang zorgden voor dansbare skaklanken die, ondanks dat ze soms van een te hoog volume waren, toch goed werden ontvangen door de mensen in Atak. Bij sommigen zelfs te goed, wat als gevolg had dat er een vrouw het podium op klom en nogal uitdagend begon te dansen, tot vermaak voor menigeen. De band wisselde oude nummers af met nummers van hun laatste album ‘The Original’, waardoor het optreden redelijk gevarieerd was. Hoewel ze bepaalde nummers speelden die in sommige opzichten op elkaar leken, sloten de nummers daardoor ook wel weer goed op elkaar aan. “Who’s the kings of reggae?” Bram Wouters, één van de twee zangers, leidde hiermee na een uurtje eigen werk een ander gedeelte in: niets minder dan een lange covermedley van Bob Marley. De muziek, nummers als ‘no woman no cry’, de omgeving en het genietende publiek (zelfs op het balkon), bezorgde mij enkele tintelingen. Een leuk detail vond ik dat de zanger de leden van de band voorstelde met namen als Schneijder en Van der Sar. Ondanks de overwinning van Nederland op Frankijk die avond plus wat mensen gekleed in oranje, kreeg je namelijk helemaal niet het idee dat er nog maar iets met Nederland te maken had. Als je je ogen dicht zou doen, zou je je zo op Jamaica kunnen wanen inclusief een drankje, de warmte en een stem op de achtergrond waarvan je zou verwachten dat deze niet van een Nederlander, maar van één of andere rastaman uit Jamaica of ergens anders uit die richting zou zijn. Al met al een goed optreden, vrijdag de dertiende brengt toch niet zo veel ongeluk als velen denken...