Het is 19 januari 2008, twee minuten voor negen ’s avonds: -piep piep-. SMS van de fotograaf met het feit dat de eerste band van Dommelsch Locals Only, een muziekfestival dat in allerlei plaatsen in Nederland op verschillende data te bezoeken is, begon en met de vraag waar ik bleef. Er moest tòch wel geschreven worden voor 3VOOR12/Overijssel, dus dat werd haasten naar poppodium Atak, waar we nog net op tijd waren voor een beetje Monstertux. Een heel erg klein beetje, maar genoeg om vast te kunnen stellen dat Monstertux een band is met een zachte, maar ook met een iets hardere indierockkant. Atak was nog niet heel erg gevuld en aan het publiek te zien, was het ook nog niet echt een opwarmend begin. We hoorden dat Leine, de uit Amsterdam komende singer/songwriter, ziek was en dus niet naar Enschede kon komen, wat ik toch wel teleurstellend vond. Op haar MySpace staan enkele voorproefjes van hoe haar optredens zijn en dat leek me een belevenis op zich. Het eerstvolgende optreden van Leine voor Dommelsch Locals Only is op 15 februari 2008 in ‘Mezz’ in Breda. De andere bands mochten nu echter wel langer op de bühne van Atak staan. Rond de klok van tien was het tijd voor William Wixley. Een band met veel verschillend geluid: het ene nummer heeft een beetje een Daniel Bedingfield-sound, terwijl het andere nummer weer een ietwat hoog sambaballengehalte heeft, zoals het middenstuk van het nummer “Which Way”. Een mix van reggae, rock, pop en hiphop, dat kan niks anders betekenen dan een swingende avond. Toch leek het publiek weer niet heel erg enthousiast te zijn, wat mij redelijk verbaasde. De nummers werden goed op elkaar afgespeeld en ze brachten ook hun nieuwe en tevens rustige single “Forgiveness” ten gehore, die zeker hitpotentie heeft. Een local hero, in de betekenis van een lokale band, had de eer om deze avond af te sluiten. De Enschedese band Yukka was dé local hero van deze Dommelsch Locals Only-editie. Nummers als “Not Happening” en “Trouble” galmden uit de boxen van Atak. Met het biertje en de sigaret in de hand van zanger Jasper Slaghuis was het een beetje een “seks, drank en rock ’n roll” scène, maar om eerlijk te zijn ontbrak de “seks” een beetje. De zang en instrumenten waren zuiver, de uitstraling was perfect, maar nog steeds leek het publiek niet echt te kunnen worden overgehaald. Misschien dat het door het slechte weer van die dag kwam of dat er gewoon een algemene winterdip was, het bleef jammer, aangezien ze muzikaal, naar mijn mening, toch wel heel sterk zijn. Op 4 april 2008 zal Yukka weer in Atak staan, dan spelen ze semi-akoestisch op het Red Ribbon Rock Festival. Na dit optreden besloot menigeen tot in de late uurtjes in Atak te blijven, aangezien het buiten nog natter en viezer dan hondenweer, ofterwijl; echt Hollands weer was.