Lange rijen voor Hedon vrijdag 4 januari. Epica zet na een toer door onder andere de VS, Canada, Noorwegen en Engeland weer voet op eigen bodem. Heel gothic metal liefhebbend Zwolle is op dit concert afgekomen. Het wachten was het zeker waard. Een prachtige stem, muzikaal goed in elkaar gedraaide muziek en een performance om U tegen te zeggen. Dik anderhalf uur speelt Epica zowel oude als nieuwe nummers. Een avond van hard mee blèren en ademloos luisteren. The Wounded opent veel belovend. Lekkere melancholische en meeslepende muziek met een stevige bite. Er wordt in de zaal instemmend meegeknikt. De zuivere stem van zanger Marco van der Velde geeft het geheel net dat beetje extra. Een aparte combinatie van rock en klassiek in een band, bezet door enkel heren. Strak gespeelde gitaarpartijen en lekker beats klinken door Hedon. Alles wat de heren hebben op muzikaal gebied missen ze helaas in hun performance. Het ontbreekt ze in de interactie met het publiek en ook stralen ze weinig energie uit. Ze lijken te verdrinken in hun eigen nummers. Jammer, aangezien de muziek erg goed klinkt. Lekkere ‘op-je-bank-lig-muziek’ is het zeker. Dan het optreden waar het allemaal om draait. De zwarte gordijnen worden geopend, een Keltisch intromuziekje galmt door Hedon. Eén voor één komen de bandleden op, eindelijk is het moment daar: Epica laat van zich horen. Een goedkeurend geschreeuw klinkt door de zaal. Alweer de vijfde keer in Hedon. Of was het nou toch de vierde? Ook zangeres Simone Simons weet het niet zeker. Simone: ‘Laten we er wat speciaals van maken!’ En dat doen ze zeker. Snel vingerwerk op gitaar en bas. Ook de drummer laat duidelijk van zich horen met een gevarieerd spel. Met de semi-ballad “The Drageon” komt de engelachtige stem van Simone extra goed uit de verf. Zonder moeite, althans zo lijkt het, brengt ze belachelijk hoge noten zonder schoonheidsfoutjes ten gehore. Het publiek gaat los. Elk nummer wordt van begin tot eind meegezongen en headbangen mag niet ontbreken vanavond. Keltische invloeden, filmmuziek, klassiek en snoeiharde metal, alles komt samen en zorgt voor een mooi geheel. Interactie, energie en vooral plezier zorgen voor een geweldige show! Lachend vertelt toetsenist Coen Janssen na een set van anderhalf uur: ‘We hebben onze langste set dit jaar al gespeeld. Dit wordt niet beter! Lever je kaartjes voor Nijmegen maar weer in.’