Gitaarpop met een chronisch zuurstofgebrek

De dromerige muziek van de astma-patiënten van Ventolin

Mark Boomsma, ,

Ze kwamen elkaar tegen in de apotheek, zo gaat het verhaal. Drie muzikanten, Albert Klein Boonschate (drummer, 29), Hans van der Kleij (33) en Michel Arntz (bassist, 27), met elk een probleem met ademhalen. Ze hadden ieder al in bands gespeeld, maar zochten een nieuwe uitdaging. Hun debuut-cd is sinds kort verkrijgbaar.

De dromerige muziek van de astma-patiënten van Ventolin

De band Ventolin uit Deventer heeft sinds kort een cd uit getiteld Inhalor. De plaat werd vorige zomer in één dag opgenomen. De naam Ventolin zal mensen met astma bekend in de oren klinken. Het is namelijk de naam van een medicijn tegen ademhalingsproblemen. De muziek van Ventolin is wellicht daarom zo beperkt in zang. Want frontman Hans gebruikt zijn stem slechts als het noodzakelijk is. Verwacht daarom bij Ventolin geen lange uithalen of episch gebrul, iets dat toch voor de meeste garagerock gebruikelijk is. Als compensatie worden de gitaarriffs ademloos herhaald, ze hameren op je voorhoofd. Maar dat betekent niet dat Ventolin niet lekker klinkt, in tegendeel. Ze weten een behoorlijke sound te creëren met een mengelmoes van Sonic Youth, Led Zeppelin en Grandaddy. Het is alleen jammer dat hun muziek nergens zo meeslepend wordt als dat van hun grote voorbeelden. Van de vier werken op het album spreekt Walk out da Door het meest tot de verbeelding. De zanger waagt zich zelfs aan ferme ‘All Right!’. Het blijft moeilijk om kritiek te hebben op de zang als de zanger last heeft van astma, want het album wordt gedragen door de instrumenten. Inhalor wordt nergens legendarisch, maar de bescheiden band uit Deventer beoogt dat ook niet. Ze willen vooral aanstekelijke muziek maken en dat is ze gelukt. Het album bevat twaalf minuten zomerse gitaarpop en zit strak in elkaar. Denk bij zomers wel aan het strand van IJmuiden met de rokende hoogovens op de achtergrond, en niet aan feestkolonie Ibiza.