Wegdromen met Hazy Jane in de Zwolse woonkamer

Sfeervol en sympathiek

Tekst: Harald de Ruiter Foto's: Steven van Olphen, ,

Geen knaloptreden, geen beukwerk, maar heerlijk relaxt luisteren naar liedjes op 15 februari. Echte liedjes met mooie melodieën en een zweverige ondertoon. Hazy Jane maakt zich niet druk, ze spelen een aantal nummers voor een publiek die vooral ook voor gezelligheid komt in The Livingroom te Zwolle..

Sfeervol en sympathiek

Een half uur voordat de band begint, is The Livingroom in Zwolle nog maar karig gevuld. Heel erg is dit niet, want het is gezellig en sfeer is goed. Zodra de twee dames en twee heren van Hazy Jane het podium betreden en de eerste noten inzetten, weerklinkt er door het geroezemoes in de ruimte een constante dromerigheid en begint het steeds drukker te worden. Met opgeroepen associaties gooien is geen goede eigenschap. Toch moet er gezegd worden dat de groep een hoog Tori Amos gehalte in hun muziek stopt, wat verre van verkeerd is mits het goed gedaan wordt. Dat doet Hazy Jane. Stel een Tori Amos voor die in de jaren ’60 - de hoogtijdagen van de folk – haar eigenzinnige ding doet. Door de instrumentatie en het gebruik hiervan weet de band echter een eigen smoelwerk te creëren. Mooie dromerige, ritmische en melodieuze zanglijnen blijven constant rijkelijk vloeien. Daarnaast wordt er continu van plek en instrumentarium gewisseld door de twee zangeressen. De ene keer een akoestische gitaar – welke beide dames bespelen – , de andere keer een accordeon maar in elk nummer de piano (ook door allebei). Door al die gelaagde melodieën en dromerigheid raakt de ritmesectie bijna - en geheel onterecht - in de vergetelheid. De drummer speelt uitermate strak en stiekem erg complex, zonder afbraak te doen aan de liedjes. Het drumwerk voegen perfect met de ritmes in de zang samen, er wordt geen noot teveel gespeeld. De bassist draagt hierbij eveneens zijn steentje bij die erg strak en effectief speelt, en hierdoor elk nummer de nodige diepte geeft. Het speciale randje van Hazy Jane wordt verzorgt door allerlei percussievoorwerpen die men voor de dag haalt. De band en vooral de twee zangeressen ogen sympathiek en hebben er zin in. Aan het einde van een optreden vol luisterliedjes (waaronder ook covers op geheel eigen wijze van Jeff Buckley en Johnny Cash) mag de drummer zijn kunsten wat meer laten zien. In een drumsolo, die hij vol overtuiging brengt, verzorgt de drummer voor de uitknaller van de avond. Een mooi intiem concert in de Zwolse huiskamer. En het geroezemoes vervolgt na de laatste klanken van de interessante band Hazy Jane